Babama Mektup
"sevgili babacığım,
belki hatırlamazsın ama bugün sen öleli tam iki yıl oluyor. ne yazık ki bu süre içinde ben daha iyi ve akıllı olamadım; bu fırsatı da kullanamadım. oysa yıllar önce, bazı zamanlar, sen olmasaydın bir çok şey yapabileceğimi düşünürdüm. şimdi artık suçun kendimde olduğunu görmek zorundayım.
sana bazı şeyleri
Bu kitabı okurken ciddi olamıyorum.
Titrek bir iç çekişle lağım cücesi tek bir gözünü açtı ve yine Tas'ı olduğu yerde gördü. Yapılabilecek tek bir şey kalmıştı. Ölü numarası yapmak. Bu (lağım cüceleri arasında) nefeslerini tutup hemen ölü gibi sertleşerek yapabildikleri bir şeydi.
"Haydi," dedi Tas huzursuzca lağım cücesini sarsarak. "Yardımına ihtiyacım var."
"Sen git," dedi lağım cücesi derinden gelen, hayaletvarimsi bir sesle. "Ben ölü."
"Daha ölmedin," dedi Tas çıkartabildiği en korkunç sesiyle, "ama bana yardım etmezsen öleceksin!" Bıçağını kaldırdı.
Yutkunan lağım cücesi derhal doğrulup oturdu ve aklı karışmış bir halde başını kaşıdı. Sonra Tas'ı görerek, kendere sarıldı. "Sen iyi et! Ben, ölümden dön! Sen ne ulu, ne güçlü rahip!"
