1987 den 2020 ye kadar uzanan Tarihi bir roman olmuş 
Kim Başka
Yener ile Aydan ın evlenip tarihi bir ahşap konağa taşınması ile başlıyor kitap.
Yener evleniyor ama aklı Eylül de ; bir ömür boyu unutamıyor son nefesinde alevler içinde Eylül diyerek gidiyor .
Aydan , baba evinde çok çekmiş ; evleniyor bu sefer ilgisiz bir koca ile yıllarını geçiriyor, sonra Pınar doğuyor tek dayanağı oluyor ve kızina bağımlı oluyor , kızını da mutsuz ediyor , roller değişiyor.
Pınar , ahşap evde ki tek Hayat belirtisi, ne olursa olsun mutlu, pozitif , Umut dolu .
Bu evde herkes konuşuyor; ev konuşuyor, bekçi ( kedi ) konuşuyor, perimon( fare ) konuşuyor, çınar ( ağaç) konuşuyor.
Gülfidan ve Mercan var ; Hayat onlara gülmüyor maalesef.
Zümra gibi dostlarımız olmalı.
#100 İleti
Geçmişime özlem çektim bir taraftan,
Yaşadığım düne peşkeş çektim bir yandan.
Sevgisiz kalan zamanlar vardı,
Kırılan parçalar arasında dünler kaldı.
Sessizce oturdum, yazıyorum bunu,
Kime kalır sevgiler, yarınlar?
Avutmaya benzemez bu hayasızca bugünü,
Sessizliğin yok eder, bu sefer hayatlar.
Yanlıştı belki doğrularım,
Yaşamaktı belki doğduğum anların tazeliği,
Sevinenlerin aksine üzüntülerim.
Kimse duymaz o gün yaşadığım bağırmaları.
Suçlarım yüklenir omuzlarıma yaşadığım sürece,
Son nefeste kalır, bittiğine sevindiğimde.
Zalimliğin yanında bizim sessizlikler,
Zorbalığın sesi olur belki bilmeceler.
Omuzumda kalır günahlar,
Sözlerimden geçer yaşadığım o acılar.
208 syf.
5/10 puan verdi
üslubuna bayıldığım bir kitap oldu. çocukların bakış açısına yakalayabilen, basit bakan metinlerdendi. benzer öneri 
Beş Yaşındayken Kendimi Öldürdüm başlarını son kısımlara nazaran daha çok sevdim. çikolata yiyen bir mustafa cem hiç olmayacak kadar yapay geldi bana. koltuğun arkasındaki akreplerle olan arkadaşlığıydı benim ilgimi çeken. özellikle hümeyra ve nejatın karşılıklı konuşması anlatım açısından okumaktan zevk aldığım bir kısımdı. bu arada ben normalde böyle konulara sahip kitapları okumayı çok sevmiyorum. meryem bana bunların öyle değil başka türlü olduğunu anlatmıştı çünkü bir keresinde. zaten siyah kutudaki çocuk yanlış biliyormuş. aminmiş doğrusu, meryem söyledi. neyse işte böyle konular benim ilgimi çekmiyor. fazla normal geliyor. hitler ve napolyonun delirdiği bu dünyada yaralar içinde bir sırta sahip olmanın ersine üzülmüyor oluşumdan değil aksine, farklı şeyleri okumayı sevdiğimden. yoksa nasıl penceredeki ışınlara tutunur da kurtulurum yeşil bahçelerden bebek bezlerine doğru. hümeyra beni uf yapmıyor artık diliyle. kötü korkunç yüzlü ejderha ininde uyuyor. arkadaşım başka bir çocuğun elini tutarak gözleriyle şarkı söylüyor bana. ben de bekliyorum. 31 yaşına gelmeyi. ama bu sefer terlik topuğunu kullanmayacağım. stendhal sendromuna sebep oluyor. allahım gerçekten de çok mu acı var. dedem. dedecim. darılma bana. ben meryemin elini tutuyorum şimdi. dev adamdan kaçıyorum sensiz bir şekilde. ama sen de bıraktın beni. sen de. bıraktın. beni. 6 gün yetmiyor. sırtımı açıyorum. artık canım acımıyor.
30'uma 13 sene kaldı.
belki zorro'm olsaydı böyle olmazdı.
Türk Fırtınası diyor ki;
FENERBAHÇE'Yİ KULLANARAK ALGI DEĞİŞTİRMEYE KALKAN DENSİZLİĞE İNSANLIK AHLAKINI YAŞATAN BİR TÜRK'ÜN YANITLARI
Bu yazı ile bugün yeryüzü yerinden oynayacak üzerinde insan olarak yaşayanlar silkinip kendine gelecek.
ilmi sır gereğidir. Görülen lüzum üzerine yaşattıklarını sırayla yaşatan ahlakın ihtiyaç duyulan yeni tokat yanıtlarını
Dünya Dolap, Bizler Onun Çekmecesi
