- “Gözünden damlayamayan gözyaşın olayım.”
Bir ayrılığın hüznü şu yakarıştan daha güzel nasıl yansıtılır bilemiyorum.
N’olur bırakma beni, daima sende ve seninle kalayım demenin en zarif biçimi.
N’olur ağlama ey sevgili, demenin... ağlama ki akmayayım, gitmeyeyim, ağlama ki deryanın kendisiyken onun bir parçası, bir damlası, bir “damla parçası”
Yalnızlık bir uçurumsa eğer beni en dipte bulabilirsin.
Gelmek istersen eğer çekinme sen de gelebilirsin.
Nasıl olsa
Bu uçsuz bucaksız gönül tarlalarının sonunda
Hayata küsmüşlerin yeşerttiği
Suya kavuşmuş toprak gibi canlı
Sevgi çiçekleri açan bahçelerden çok var.
Çekinme gel
Burada her yalnıza yer var.
Yalnız,
Sakın buradaki yalnızlara imrenme.
Bütün bu güzelliklerin içinde yaşayan
Yaşıyormuş gibi görünen biz yalnızların ulaşamadığı
Güzellikler çok daha fazla acı veriyor bana
Bakıp da görememek nedir bilir misin?
İsteyip de alamamak, sevip de okşayamamak.
Bu yüzden ne olur
Sen yukarıda kal. Fırsat bulursam
Ben sana gelirim.
Ahmet Altan
Özdemir Asaf'ın Doğumgünü
Özdemir Asaf, (asıl adı Halit Özdemir Arun) 11 Haziran 1923’te doğdu. Yalnızlık ve Aşk şiirleriyle tanınan naif şairimiz, Özdemir Asaf'ı doğumgününde saygıyla anıyorum. (melisababy.blogspot.com.tr)
‘' Her insanın bir öyküsü vardır, ama her insanın bir şiiri yoktur.'’
Özdemir Asaf'ın sırılsıklam aşık olduğu platonik aşkı Mevhibe Beyat'a
Dişe Diş..
Renk'le Yekta sessizce yürüyorlardı. Renk'in yanakları kızarmıştı ağlamaktan -gerçi doğal hali de kızarıktı ya- mahcup bir şekilde yanyana yürüyorlardı Yekta'ya. Yekta gülümsüyor yanyan Renk'e bakıyordu. Renk bunun farkındaydı ve ona mahcup olduğu için bakamıyordu suratına. İçinden "Yine aynı şey oldu! Neden her zaman o haklı çıkıyor ya?
Sakin ol evlat, yalnızlık bu, bir başınasın dünyada; ne baban, ne annen, ne inancın, ne yardım edebilir sana; kimse kimseye yardım edemez, sadece sen yardım edebilirsin kendine, ben de bu yüzden buradayım, çünkü biz birimizden ayrılamayız, birlikte her şeyin üstesinden gelebiliriz.
1933 Berbat Bir Yıldı
ÖLÜMÜNE SEVERSEN ÖLÜRSÜN!
AZİZ ABİ
Soğuk bir aralık günü… Ortalıkta hiç kimse yok. Her zaman neşeli çocuk sesleriyle dolu bahçe, sabahki kardan artakalan beyazlığın içinde, sessiz. Bahçenin bittiği yerdeki yeni bina inşaatı hemen fark ediliyor.Arabamızı bahçenin girişine bıraktık ve yürümeye başladık. Çok geçmeden dokuz on yaşlarında esmer ince