Yaşamak çarpısı derlerdi buna, yaşamak çarpıntısı.
Ne aceleıniz vardı? Kime kavuşacaktık?
Yokuşu göze almak mı? Niçin?
Bir geçit
nereye açılmak için gerekti bize?
Susmak bilmiyordu tepemizde ses, saklı ve açık:
Tamamla çabuk! Çabuk bitir! Hadisene!
Sese bühtan etmedi aramızdan hiçbiri
değil mi ki hepimiz
işaretli ve yarım
dünyaya sarkık.
Sayfa 37
Sen elinle taşıyorsun aşkın sihirli asâsını
Sen dostsun, gönüller elçisisin ve güzellikler habercisi
Sendedir beklenen haberlerin en iyisi
Kesilmesinden korkup da eğme onurlu başını
Ve bırak kendi hallerine damarları kurumuşları
Ay yorulur,yıl yorulur
Yorulmaz bühtan kuşları
Sayfa 36
Ey tabip!... Aşk derdi derman kabul eder değil;
Cismi, cevherinden ayırmak kolay değil.
Dünyanın cefasından şikâyet edene sakın âşık demeyin!
Çünkü, aşk sarhoşu, aslında devranın keyfiyetinden haberdar değil.
Şehirle çöl arasında bir fark olduğunu düşünen kişi,
Bilmiş ol ki, aşk çölünde kendinden geçmiş değil.
Hâlâ kendi hâlinin keyfiyetini idrak eden kişi,
Arzu gözü ile sevgilinin yüzünün hayranı olmuş değil.
Canan ile bir olmak, canı cisimden ayırır...
Hâlâ cisimden haberdar olan can ise, canana kavuşmuş değil.
Düşman, "Fuzuli yâr ile beraberdir" dermiş;
Her sözü bühtan ise de, doğrusu bu söz bühtan değil.
