Ve baktım: minderde üst üste konmuş iki yastık. (demek annem biraz rahatsızlanmış ve buraya uzanmış.) masanın yanında rafın önüne çekilmiş bir sandalye. (demek annem en üst raftan bir ilaç şişesi almış) ha... İşte masanın üstünde bir şişe: kordiyal. (demek annem bir fenalık geçirmiş.) minderin üstünde ıslak, buruşuk bir mendil. (demek annem ağlamış.)
Körü körüne pozitife inanıp da negatif ihtimale karşı körleşmemekte, eleştirel sorular sorup bir şeyleri iyileştirmeye çalışmaktadır. Sadece negatif olandaki pozitif yanı değil, pozitif olandaki negatif yanı da görmektir.
Her şeyi hep negatif görmezseniz hep bir dirilik hissedersiniz, taze kuvvetler devreye girer. Peki ama her şeyde sadece pozitif olanı göreceğim diye kendini kasmak niye? Neden her günümüz ille pozitif olsun? Hayatın başka zamanları da vardır, pozitif olanın kıymetini onlar sayesinde bilirsiniz.
En vahimi, birçoklarının mutluluktan tam da bunu ummasıdır: kesintisiz hoşluk hali, daimi neşe, keyifler hep yerinde olsun ve bol eğlence. Ne var ki mutluluğu bir tür daimi zevkte aramak, mutsuz olmanın en emin yoludur.