Pers mitolojisinde adı geçen bu efsanevi kuş denizin ve aşkın tasviri olarak bilir. Denize aşık olan, tatlı su içmeyen deniz suyu içen ama deniz suyu içerken de denizin bitmesinden korkan bir kuş olarak anlatılır. Öyle âşıktır ki denize her gün sahile gider kanatlarını açar ve uçsuz bucaksız, güneşin altında parıldayan deryayı seyre dalar. Susadığı zaman da denizin kuruyacağı korkusu ile tek bir yudum dahi içemez. Sadece izler karşılık bulamadığı yârini.
Sonunda vücudu dayanamaz ve susuzluktan can verir. Engin deryaya, yârine zarar vereceği korkusu ile bir yudum dahi su içmediği için silinir bu dünyadan.
Normalde çok yükseklerde uçabilen Butimar sadece üç durumda uçamaz: Müzik sesi duyduğunda, kar yağdığında ve aşık olduğunda uçamazmış.
Butimar kuşu her daim dertli olan ve derdin de şikâyet etmeyen âşıkların hüzünlerini de sembolize etmektedir.