Dokuz Taş - Bizim Köy - Geçip Giden Çocukluğum .
Siz dokuz taş oynamayı bilir misiniz? Biraz anlatayım isterseniz. İki kişi arasında oynanan oyun bir levhaya iç içe çizilen üç karenin kenar ortalarından birbirine düz bağlanarak oluşturulan çizim üzerinde, dokuzar taşla oynanan bir zeka oyunudur. Geçen gün kızıma oyuncak alırken gördüm modern halini, dijital levha üzerinde renkler yaldır yaldır,
"Ben bugüne kadar tefsir edilmesi gerekenin kitap olduğunu sanıyordum. Yanılmışım. Tefsir edilmesi gereken insanmış. Apaçık olan kitapmış."
Uzun süredir içimde sahipsiz bıraktığım soruların cevabını bu cümlelerde buldum. Neden içimdeki hisler ile kitap uyuşmuyordu? Kitabın tefsirine emek verirken içimdeki boşluk neden tam anlamıyla
Jibo Porxeleka min Sevê Dilovan
Bir kadın tanıdım esmer esmer bakan
Gözleri bir intikam alevi gibi yanan!
Gülüşlerinde saklıydı
bütün özlemi
Şimdi dağlarda yankılanıyor narin sesi...
Birgün demiştin kırılacak
bu talihi yazanların kalemi Bitecek yüzyılların hasreti
Barışı özgürlüğü getirecek
Bir savaşçının yorgun elleri.
Hiç unutmam;
En güzel baharları biz görücez
Ülkemizin dağlarında
Özgürce açan çiçekler ekecez
Ellerimizle, dediğini
Şimdi sen yoksun Sevê
Kime müjdelicem
Baharın gelişini
Kim getirecek
o çiçek gibi gülüşlerin tohumunu Porxelekê...
Ey Güneş!
Benim sana dargınlığım var,
Senin yüzünden soldu
daha yaşamadan kaç bahar..
Sen, Gece'min katilisin,
Sessiz ve usulca gider sen gelince.
Ne diye parlarsın gök yüzünde,
Isıtmayacaksan buz gibi kalpleri...
Birbirine Bağlı Sekiz Beden ! Kendini Farket
Hep diyoruz ya insan çok fonksiyonlu bir varlık ve hepimiz yaradanın birtanesiyiz.
İnsandaki görünen et bedenden ziyade görünmeyen kısımlar dikkatimi çekmiştir.Farkında, bilinçli, an`da yaşamda bazen kendi tecrübelerim bazense yaşanan hayatlar bazense okuduğum kitaplarda insanın anlamı iki kelamla anlatılabilecek bir mevzu olmadığını
Sana ihtiyacım var dinle..
~
Hangi yollarda yıprattık bilmiyorum baharları..
Hangi sokaklardaki kaldırımlar da oturuyor çocukluğumuz
Bilmiyorum, kestiremiyorum bu kaybedişi..
Yitirdiklerimiz var elbet ama biz en çok kendimizi yitirdik..
Yitip giden her ağlayışım, gülüşüm oldu..
Biz yiten sokağın haylaz çocukları
Elimizden alınanlara alıştıkca, büyüdük işte..
Aşıkta olmuştuk..
Sanki her sevincini yitiren biz değiliz gibi..
Evet aşık da olduk..
Onuda yitirdik, mevsimsiz gecelerde yağmur aldı yüreğimiz..
Biz düştük ama baktık toplayacak güzel çiçekler var, kalınmış o yollarda..
Koyulduk toplamaya..
Çiçeğin adı nedir diye sorma..
Şair bu, o kadar yiten gördü bırak kim ne seviyorsa onu toplasın der..
Sana ihtiyacım var dinle demek isterdim..
BEN bir sana ihtiyacım var yorma şairi..
Şiirlerde çiçek açar..
Sana ihtiyacım var BEN..
M.☆ღ☆