Bedirhan Yıldırım
@byldrm06
Türk Dili ve Edebiyatı
Ankara
7 Eylül 1997
7 okur puanı
Şubat 2024 tarihinde katıldı
“Bugüne dek hiçbir haklı oluşumdan mutlu olmadım. Çünkü her haklı oluşumun özünde; acı, buruk ve kekremsi bir hüzün hikayem vardı. Haklı olduğum her konuda, haklı olmayıp, mutlu olmak isterdim. Çünkü mutlu olmak, haklı olmaktan her zaman daha güzeldi…Kuşkusuz böylece olduğu gibi pencereden baktığında hissettiği o özgür olma duygusunu anımsamak istiyordu.”
Sayfa 35Kitabı okudu
Özgürüm: yaşamam için hiçbir nedenim kalmıyor artık. Yarattığım tüm nedenler yok olup gitti, başka nedenler de uyduramam bundan böyle. Her şeye yeniden başlayabilecek bir yaştayım henüz, gücüm de yerinde. Ama neye başlayacaktım? En büyük korkularım, en büyük bulantılarımda Anny'ye güvenmiştim hep, o beni kurtarır demiştim, onu şimdi anlayabiliyorum ancak. Geçmişim öldü, M, de Rollebon öldü, Anny ise tüm umutlarımı kırıp gitti Bahçelerle çevrili bu ak yolda yapayalnızım. Yalnız ve özgür. Ne var ki bu özgürlük biraz da ölüme benziyor.
Sayfa 84Kitabı okudu
Nastyenkam öylesine çökmüş, öylesine cesareti kırılmış haldeydi ki, sanırım nihayet ona olan aşkımı anlamış ve benim bu çaresiz aşkıma acımaya başlamıştı. Böyledir, mutsuzken başkalarının mutsuzluğunu da daha çok hissederiz; bu seyrelmeyen, tersine, yoğunlaşan bir duygudur…
Sayfa 43
Okur Takip Önerileri
Yapayalnız olmanın, tek başına kalmışlığın sonsuz acı verici karanlık duygularıyla doluvermişti birden yüreği.
Sayfa 74Kitabı okudu
Zaman durdurulamaz. Bu bizim sırtımızdaki en büyük yük ve en büyük mücadelemiz bu yüke rağmen yaşayabilmek.
Sayfa 79Kitabı okudu
”Gözlerinin içine bakarak, ‘Bu gözleri açık gördükçe benimkiler de kapanamaz…’ dedim.”
Sayfa 27
Zaten insanlar mutsuz olmadıkça başkalarının mutsuzluğunu anlamıyor. Mutsuz bir insanın hassasiyeti çok daha kuvvetli oluyor…
Sayfa 59
“Acıların zaman içinde gitgide artması gibi, hayat da bütün olarak hep daha kötüye gidiyor” diye düşündü. Çok gerilerde, hayatinin başlangıç dönemlerindeki aydınlık nokta gitgide kararıyordu. Hayat gitgide artan acılar demek; artan bir hızla en dibe, en korkunç acılara doğru uçmak demekti. “İşte ben de uçuyorum…
Sayfa 58Kitabı okudu
Birini sevmeye kalkışmak, önemli bir işe girişmek gibidir, bilirsin. Enerji, kendini veriş, körlük ister. Hatta başlangıçta bir uçurumun üzerinden sıçramanın gerektiği bir an vardır. Düşünmeye kalkarsa atlayamaz insan. Bundan böyle artık bu gerekli sıçrayışı yapamayacağımı biliyorum…
Sayfa 76Kitabı okudu
Odamda günlerce yalnızım, ziyanı yok. Dünyada da yıllarca yalnız değil miydim?
Sayfa 48Kitabı okudu
Belki de sürdürdüğüm yaşam, sürdürmem gereken yaşam değildir?
Yaşadığın ve yaşamakta olduğun her şey yalan. Senden hayatı da ölümü de gizleyen koca bir yalanı yaşadın sen.
Gözlerine bir bak, içinde hayat kalmamış…
Sayfa 57Kitabı okudu