Kadın doğum polikliniğinde rotasyonum, 55- 60 yaşlarında iki amca sıra beklerken sohbet ediyorlar. Bir tanesinin yanında eşi var.
Eşi yanında olmayan amca "kadınlar kendine bile bakamadığından bağ yok bahçe yok bakanda yok bir de hasta oluyorlar" diye kendince sohbet (!) ediyordu.
Elbette bir hanımın vazifesi evine,eşine çocuğuna bakmaktır ama o da insandır, candır.
Efendimiz sallallahu aleyhi ve sellem kervan esnasında sahabeye 'Aman devenin üzerindeki kristaller incinmesin' diye seslenip devenin üzerindeki hanımlara kıymet verirken bizim bu muhabbetten ve anlayıştan yoksun oluşumuz canımı yakıyor. O teyzenin gülerek yalnızca hak veriyor gibi oluşuna canım yanıyor. Yaş ilerledikten sonra basit (!) bir cümle bile hanımların o kadar ağrına gidiyor ki tebessümün içine sığdırılan mahcubiyeti de kırgınlığı da gözlerinde çok net gördüm.