Hayat gerçek ve duyumsanabilir bir kavramdı. Önünde pırıltılarla duran yarının ardına gizleniyordu hayat, ormanlar içinde yitip gitmişe benzeyen bir çizginin çevresinden dolanıyordu şimdilik, ama Liza onun var olduğunu, kendisi için var olduğunu biliyordu. Bugün sona erdiğinde yarınki günün başlayıncağından Nasıl eminse, bundan da o kadar emindi Liza; vardı o, gelecekti… Ve Liza beklemeyi bilen kızdı…