Yıllardır Ahmet Ümit okumuyordum.Deli gibi Behzat Ç. izlediğim bugünlerde, polisiyeden devam etmek adına bir kitabını okumak istedim."Sultanı Öldürmek "hep ertelediğim bir kitaptı.Buna pişmanım.Çünkü en sevdiğim Ahmet Ümit kitabı oluverdi.Polisiye,tarih,psikoloji ve edebiyat icice öyle güzel harmanlanmış ki.Fatih Sultan Mehmet'in babası II.Murad'i öldürüp öldürmediği,sadrazam Candarli ile ilişkisi, İstanbul'un fetih süreci,Fatih'in ölümü, II.Beyazid,Cem Sultan,Freud,dissosyatif fug,otoriter baba,silik anne ve ezik bir çocuk hikayesi(gerçi büyüdüğünde tarih profesörü oluyor ama),umutsuz bir aşk hikayesi, Dostoyevski , Tolstoy ve geri planda bol bol İstanbul...Hepsi benim bayıldığım konular.
Ben polisiyeden ziyade bir tarih kitabı gibi okudum.Yeri geldi Tahir Hoca ile coştum,yeri geldi Candarli'ya kızdım,yeri geldi Bizans halkı için bile dertlendimMüştak 'in iç sesi ile konuşmaları beni hiç sıkmadı, bazen güldürdü bile.Baba oğul ilişkisi ise ,romanın psikolojik temelini oluşturuyordu.
Başkomiser Nevzat ve ekibi bu kitapta biraz geri planda kalmışlar gibiydi.Yine kitabın sonu surpriz(katil ?) Bu sondan ben pek tatmin olmasam da,bazı şeyler tam açıklanmasa da ,sürükleyici,öğretici, merak ettiren bir kitaptı.Tavsiye ederim.
Kitabin sonundaki kaynakça kısmında da çok değerli kitaplar keşfettim.Tarih tabii ki sadece kurgu kitaplardan öğrenilmez.Okumalarimi genişletmek için iyi bir referans oldu bana .