Küçük mutluluklarımı korku hücresinde değil, iç dünyamın coğrafyasında arayıp buldum.
Sayfa 83Kitabı okuyor
Dört bir yandan üzerimize açılan yaylım ateşi altında kalmış bir gövdeyiz; yaralanmadığımız, kanamadığımız bir günümüz geçmiyor.
Sayfa 82Kitabı okuyor
İçimde senin adın her tekrarlandığında yaşarır gözlerim.
Sayfa 77Kitabı okuyor
Karanlıkta aydınlığı, aydınlıkta karanlığı görüyorum. Yalnız seninle ve senin yanında ayırdedebildim renkleri.
Renkleri ayırdedememek hayattan vazgeçmek, hiç değilse, hayattan uzaklaşmak değil mi?
Sayfa 71Kitabı okuyor
Yaş ilerledikçe insan mutsuzluğun dostu ve yakını oluyor; mutsuzluğun elini tutup yürüyor.
Sayfa 69Kitabı okuyor
Bütün savaşlarım yenilgiyle sonuçlandı; silahımı derenin dibine attım, bundan böyle hiçbir şey beklemiyorum hayattan. Bir bardak su, bir dilim kuru ekmek.
Sayfa 69Kitabı okuyor