Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.24
Yurdunu Kaybeden Adam
Yurdunu Kaybeden Adam Cengiz Dağcı'nın hayatından izlenimler taşımaktadır. Kırım Tatar Türklerine yapılan eziyetler kitaba konu olmuştur. Alman bölüğünde Türkistan'ı kurtarmak amacıyla Türkistan Lejyonerleri bölüğü bulunmaktadır. Sadık Turan bölüğün kumandanıdır. Fakat Türkistan'ın kurtuluşu hayalleri maalesef ki yalan olur. Almanlar savaşı kaybeder ve Sadık yaralanarak bölüğünden ayrı düşer. Onun iyileşmesine kadar aşık olduğu Polonyalı Marya ona eşlik eder. Sadık iyileşince Marya ile trendeyken ABD uçakları tarafından tren kurşuna tutulur ve Marya yaralanır. Küçük bir kulübede de vefat eder. Beni en çok yaralayan ise İtalya'ya gelen Sadık'ın Türk konsolosluğu tarafından Türkiye'ye iltica etmesine izin verilmemesi oldu. Beni etkileyen ve duygulandıran bir kitap oldu. Herkese tavsiye ederim.
Cengiz Dağcı 'nın kitaplarını alalı epey zaman geçmişti. Sabah kitabı elime alarak okumaya karar verdim.
Kırım'ın Yalta kenti Gurzuf köyünde geçen hikayede daha doğmadan babasını kaybeden ve bebekken annesi de ölen hem öksüz hem yetim Niyazi 'yi anlatıyor. Kitabı okurken yazarın hayat hikayesine baktığımızda kendi yaşamından alıntılar olduğunu görüyoruz. Üniversite 2. Sınıfa giderken dedesinin ölmesi ve amcalarının farklı bir şehire taşınarak eğitim hayatını idame ettirecek gücü kendinde bulamıyor ve milletçilik düşüncesi ağır basan Niyazi'nin hayatta çektiği sıkıntılar baş gösteriyor. O şehirden o şehire giden genç çokça yoksulluk çekiyor. Kitabın sonunda yıllar sonra geri döndüğü köyü ve karşılaştığı durumu anlatıyor.
Kitabı okurken yazarın da bahsettiği dünyaya 100 yıl geç gelmişim lafını bende kendimce yüzyıl önce doğsaydım diye düşünmeden edemedim. Ne olurdu; muhtemelen bir köyde çiftçi bir ailenin çocuğu olarak savaş döneminde genç yaşta askere gider büyük ihtimalle şehit düşer yada gazi olarak köyüme geri dönerdim. Yoksulluk içindeki halk gibi ülkemizin yabancı işgalinden kurtuluşu için elimden geleni yapardım. Kitapta aslında bu dünyada yalnız kalmayı, yıllar sonra doğduğun evi, topraklara geri döndüğünde seni tanıyan kimsenin olmadığını görüyorsun. Az önce haberde gördüğüm Kırım Tatar Sürgününün 80. yılı olarak Cumhurbaşkanımız anma töreninde açıklama yapmış. Bu durumu öğrenmemde kitabın önemini ortaya birkez daha önr çıkarıyor. Yazarın diğer kitaplarını da okumaya çalışacağım. Bol kitaplı günler dilerim.
Cengiz Dağcı, kendiside Kırım Türkü. Diğer kitaplarında olduğu gibi bu kitabında da zalim rusların Türklere Türk illerine yaptığı işkenceleri zorlukları anlatıyor. Kitap duru ve akıcı bir dille kaleme alınmış. Aktarımı oldukça iyi.. Okurken gözyaşlarınızı tutmakta çok zorlanabilirsiniz… Hatta Bekir amcaya o kadar kızıyordum ki okurken ‘Ah be Bekir amca o Moskofu neden evine aldın, insanlık bilmez onlar. Bilmez misin her iyilik cezasız kalmaz.’ diye söyleniyordum ama Ben Macikte tutamamıştım kendimi birde Bekir amcaya çok üzülmüştüm… İyi okumalar dilerim, hissederek okuyun
Kırım Tatar'ı olan yazarın çocukluğu Kızıltaş köyünde geçti. Kırım Pedagoji Enstitüsü ikinci sınıfındayken II. Dünya Savaşı çıktı. 1941'de Ukrayna cephesinde Almanlara esir düştü. Almanların yenilmesi üzerine esir kampından kurtularak müttefik devletler safına sığındı.1946 Ekiminde eşi ve kızıyla birlikte önce Edinburgh'a geldi. 1947 yılı başında Londra'ya geçti. 1953'te Fulham Road'da bir lokanta açtı. 1974 yılında Londra'da Wimbledon yakınlarındaki Southfields'e yerleşti ve vatanından ayrıldığından bu yana hiç Kırım'a gitmedi.Cengiz Dağcı, Türkiye'ye hiç gelmediği halde kitaplarını Türkiye Türkçesi ile yazmış, kitaplarının ilk redaksiyonu da şair Ziya Osman Saba yapmıştır. Türkiye'de yayınlanan eserleri sayesinde Türkiye'de birçok insan Kırım’ı ve Kırım Tatarları'nın yaşantılarını öğrenmiş oldu. Eserlerinde Kırım Türklerinin Rusların zulmü altındaki hayatını anlatır. Hüzünlü bir üslûbu vardır.Cengiz Dağcı, 22 Eylül 2011 Perşembe günü saat 12.30 sularında Sauthfields'teki evinde öldü.
Yazarın hayatındaki en büyük destekçisi eşi Regina Hanım olmuş. Onun ölümünden sonra da duygularını bu kitapla okuyucuya aktarmış. Ben okurken çok etkilendim. Önerimdir. Okuyun.
·
Puan vermedi
İçeriği hakkında bir şey demeyeceğim. Kitabı elinize aldığınızda ve bitirdiğinizde dilinize bie slogan gibi yerleşecek .
"Oy Markus Oy"
Şiddetle tavsiye ederim.
Merhaba,
Esasında bu kitabı twitter'dan tanıdığım birinin tavsiyesini dikkate alarak satın aldım ve okudum.
Onlar da İnsandı Kırım'ın bir Tatar Köyü'ndeki yaşamı ve köylüleri seçerek , Rusya'nın bilhassa komünizmin onlara uzanıp hayatlarına verdiği zarara değiniyor.
Kitabı okudukça Tatar köylülerine kızıp , yazarın klasik
Onlarda İnsandı
Kırımdaki Türklerin Komünizmi düşünce yapısı olarak kabul etmiş Ruslar tarafından işgalini konu edinen kitap, bunu yaşamış bir insan tarafından yazıldığı için bakış açısı çok güzel ve derinden olmuş. Kitabın en sevdiğim yanı iç çözümlemeler ve betimlemelerin çok güzel olması. İşgalin yavaş yavaş başlamasına ilk başta anlam veremesemde nasıl zamanında içimize sızdıklarını böyle anlatması şahane olmuş. Cengiz Dağcının Hayatı hakkında bilgi sahibi olduktan sonra kitabı okumak farklı bir bakış açısı katıcaktır. İyi akşamlar ,Vesselam.
Korkunc yılların devamı olarak yazılmış. O dönemi, Kirımı anlamak için okunmalı. Bu kitabı korkunc yıllara göre daha zor okudum. Kitapta savaş dönemi, yurtsuz kalan birinin hissettiklerini çok güzel anlıyorsunuz. Kitapla birlikte kirim türküsünü de dinledim.
"Ben bu yerde yaşamadım
Yaşlıligima doyamadim
Vatanıma hasret kaldım"
Önceki günlerde yürüdükleri gibi
2. Dünya harbinde Almanlara karşı Rus ordusunda görev alan Türklerin (teğmen T. Hasan ,Kasım,Cumay ın) hikayesi okuması zevkli bir eserdi. Kendi vatanlarını işgal eden Rus ordusunun içindeki askerlerin cepheden cepheye intikal esnasında ki yaşanılan olayları çok güzel bir şekilde aktarılmış.Beraber yürüdüler beraber gömüldüler …
Onlar da İnsandı
"Evet, onlar da insandır! Pavlenko'lar, İvan'lar, Kostyürk'ler, Vasil Dimitroviç'ler, Stepan'lar, belki bunu gülünç görecekler; ama nasıl görürlerse görsünler, ben eserimiz tekrar sakin bir dua ile bitirmek istiyorum. Romanımı kapatırken: "Tanrım!" diyorum. "Onlar da insan!" Acı onlara! Kendileri gibi, başkalarının da insan olduklarına inandır onları!" Ötekiler, o hayvan gibi sürülüp götürülenler... Onlar da insandı."
Kırım topraklarında olanları anlamak için çok güzel bir kitap.
Tavsiye ediyorum. İyi okumalar