O, ne Arş'a "Ey Levham" ; ne cennete " Ey cennetim" ; ne ateşe " Ey ateşim" dedi. Asilere, "Ey kullarım" dedi. Bu sana yeter bir övünçtür.
Kıyamet günü "bedenim bedenim!" diyeceksin. Hz. Muhammed "ümmetim ümmetim!" diyecek. Cennet "hissem hissem!" diyecek. Cehennem "payım payım!" diyecek. Rabbu'l-İzzet, "kulum kulum!"diyecek
Sayfa 103Kitabı okudu
Ben annemi gördüm
Ağlıyordu annem
Akıyordu gözyaşları
Ayaklarının üzerine
Ayaklarının altında cennet vardı oysa
Islanıyordu cennetim
@mehmetbk17 🍁
O bağışlar. O perdeyi yırtmadı. O ne Arşa “Ey Levham” ne Cennete “Ey Cennetim” ne Ateşe “Ey ateşim” dedi. Ama Asilere, “Ey kullarım” dedi. Bu sana yeter bir övünçtür. Kıyamet günü “bedenim, bedenim!” diyeceksin. Hz. Muhammed (sav) “ümmetim, ümmetim!” diyecek. Cennet “hissem, hissem!” diyecek. Cehennem “payım, payım!” diyecek. Rabbu’lİzzet, “kulum, kulum!” diyecek.
Bir zamanlar, acı gözyaşları dökmüştüm; umutlarım acılarda eriyerek yitip gittiğinde, ve karanlık, daracık bir hücrede yaşamımı saklayan çorak tepede dururken – daha önce hiçbir yalnızın olmadığı kadar yalnız; anlatılması olanaksız bir korkunun önünde sürüklenerek – güçsüz, sadece düşüncenin sefaleti. – O sırada, ne geriye ne de ileriye gidebilirken, yardım bulmak için etrafa bakındığımda, ve kaçıp giden, sönmüş yaşama sonsuz bir özlemle tutunmuşken: – işte tam o sırada, bir şafak rüzgârıdır esti eski mutluluğumun doruklarından – ve bir anda koptu doğumla olan bağ – ışığın zincirleri. Yeryüzünün görkemi ve onunla birlikte bütün kederim de kaçıp gitti –, onunla hüzün yeni ve açıklanabilmesi olanaksız bir dünyaya aktı – ve sen, ey gecenin coşkusu, cennetim mahmurluğu, her yanımı kapladın – zemin, hafiften yükseldi; üzerinde özgürlüğüne kavuşmuş, yeni doğan ruhum dalgalandı.
Sayfa 5
O, ne Arş’a “Ey Levham”; ne Cennet’e “Ey Cennetim”; ne Ateş’e “Ey ateşim” dedi. Asilere, “Ey kullarım” dedi. Bu sana yeter bir övünçtür.
Yazmaktan Korktuğum Kelimeler
Yazmaktan korktuğum kelimeler dizildi mısralarıma ,
Mısralarım da boğuluyor duygularımla aynı rüyada ,
Rüyalarım ise hayal olup Kaf dağının arkasına kaçıyorlar yavaş yavaş
Bilinmeyen bir mekan ve zamandan, kimsenin duymadığı bir ses işittim,Bahar geldi, diye…
Yapraklar hiçbir zaman böylesine sarılmamışlardı umutlarına
Peki ya neydi, o yaprakların
O, ne Arş'a, 'Ey Levham,' ne Cennet'e, 'Ey Cennetim,' ne Ateş'e, 'Ey ateșim,' dedi. Asilere, 'Ey kullarım,' dedi. Bu sana yeter bir övünçtür.
Sayfa 98Kitabı okudu
O,ne Arş'a "Ey Levham"; ne Cennet'e "Ey Cennetim"; ne Ateş'e "Ey Ateşim" dedi. Asilere ,"Ey kullarım" dedi. Bu sana yeter bir övünçtür .
Sayfa 103Kitabı okudu