Bakarsın kanadı kırılmış kuşlar uçmaya başlar...
Bazen de bana gülümse sevdiğim
Bakarsın kanadı kırılan kuşlar uçmaya başlar yeniden
Kayan yıldızların çığlığı düşmez üzerime Gün ortasında ruhumun üzerine
Bakarsın ki çiçekler
aramızda yükselen kayaların üzerinde birer birer açıyorlar yeniden
Bakarsın yolunu kaybeden yolcu
Son durağına yürüyor hasretinin
Bu kadar mı zordu bir mum alevine dokunmak ve sevmek ıstırabımı
Bir dalın çürüyen yaprağı mıydı hayat
Güneşi arayan gölge kimindi
Bağışla,
incinen bahar yanan mektuplar benimse
Gel, yeniden buluşalım derinde
Çeşmelerden gökyüzüne akalım
Nurullah Genç
Svetlana Aleksiyeviç (2015 Nobel Konusmasi)
Nigâr Hacızade
Belaruslu gazeteci-yazar Svetlana Aleksiyeviç, savaşı, şahidin anlatma yükümlülüğünü, edebiyatını, ömrü boyunca yanı başında olan sesleri anlatıyor.
Kaybedilmiş Bir Savaş Üzerine: Svetlana Aleksiyeviç’in Nobel Edebiyat Ödülü
Nobel Edebiyat Ödülü’nün bu yılki sahibi Belaruslu yazar Svetlana Aleksiyeviç, 7 Aralık’ta ödül
cızırtılı şarkılar
Emre’yle arabanın içindeyiz. Derken deniz kıyısından epeyce yüksekte bir çay bahçesinin önüne, kocaman bir kameriyenin altına park ediyor arabayı. Pembeli morlu beyazlı çan çiçekleriyle bezeli, tül yapraklı bir sarmaşık seli bütünüyle örtmüş kameriyeyi. Bu şehre kaçıncı gelişimiz ama yine her zamanki heyecanla “gerçek değil bu” diyorum, “bu
Bütün dünya duysun ki, Efendiler; artık İzmir hiçbir kirli ayağın üzerine basamayacağı kutsal bir topraktır.
Mustafa Kemal Atatürk
İzmirin dağlarında çiçekler açar.
Altın güneş orda sırmalar saçar.
Bozulmuş düşmanlar hep yel gibi kaçar.
Yaşa Mustafa Kemal Paşa,yaşa;
Adın yazılacak mücevher taşa.
Hassas kalpler üzerine..
Karahindiba. Üfleyince uçan çiçek.
O kadar hassas bir çiçek ki, bazen üflemeye bile gerek kalmadan bırakıveriyor yapraklarını rüzgara.
Kırılgan olmak çiçekler için olduğu kadar insan için de ağır bir yük, hele de çok hassas bir kalbiniz varsa.
O zaman çok uzak duruyorsunuz diğer insanlara, yapraklarınızın rüzgara bu kadar çabuk karışmasından korkuyorsunuz.
Belki de böylesi iyidir.
Cansever’in de dediği gibi.
“Bu dünyada çekingen olmak çok iyi bir şeydir baylar.” Ve hanımlar..
SUSKUNUM
Bütün kuşlar kalbime kondu sabah sabah
Eskisi gibi çiçekli şiirler söylememi bekliyor
Kaç sigara söndürüldü yüreğimin üzerinde
İs kokuyor
Yara bere içinde şimdi hiç biri bilmiyor...
Kederlerimin üzerini annemin namaz yazmasıyla örtüyorum
Özlemlerimi görmesinler diye gecenin koynuna gömüyorum
Hangi sızıma dokunsam sessiz sessiz ağlıyor
Yalancı bir gülüşe tezgah açıyor yüreğim
Hiç kimse bilsin istemiyor
Suskunluğum hepsinin üzerine çift dikiş atıyor.
Büyük bir törenden sonra çöpe atılmış çiçekler gibiyim
Elimde kırık bir vazo hangi rengine uzansam hayatın
Ellerimi kesiyor.
Mutluluk uzun zamandır uzaklarda
Çağırsam da dönmüyor.
Bitmeyen suskunluklarımı
Anlatmak kolay değil
İşaret dili bile yetmiyor.
Bir ben bir de Allah biliyor.
Ayşe Keleş