Yâ hû Mahmud Eren, sen ne yapmak istiyorsun? Senin amacın ne?
Hâlis Aydemir gibi küfür sözlere sahib bir adam sana yetmedi de Nureddin Yıldız, M. Emin Yıldırım gibi adamlarla mı beraber hareket ediyorsun? Sen bu bid'atçı adamları tanımıyor musun? Ne yani sana sayfa sayfa bu heriflerin kritiğini mi yapalım?
Hani Mahmud Efendi Hazretlerimiz Bayraktar Bayraklı gibi bir bid'at ehli var diye Çiğdem Yaylası'na gitmeyi reddetmişti. Bunu sen anlatıyordun kürsülerinde. E sen nasıl oluyor da bu kadar bid'at ehliyle beraber hareket ediyorsun?
Bu programla senin masken düşmüştür. Artık hiç bir İhvan Mahmud Eren'i dikkate almamalıdır.
“Kendimi iyi hissedeceğim, ait hissedeceğim bir ev arıyordum. Ya da birini belki, bilmiyorum. Ev dediğiniz dört duvar değil ki, orada sizi sevecek, saracak biri… “
Çiğdem Hanım eğilip bir şeyler yazıyor defterine. Sonra başını kaldırıp hüznün ağır ağır emdiği bakışlarla soruyor:
“Tek başınızayken, yanınızdakiler sizi yeterince sevmiyor muydu?”
Duraksıyorum.
“Tek başımayken, nasıl yanımdakiler?”
Bir şey söylemeden yüzüme bakmaya devam ediyor. Tek başımayken yanımda kim var ki… İçimdeki seslerden, kendimden başka… Gecikmeli de olsa anlıyorum.
“Hayır” diyorum kırık dökük bir sesle. “Biliyorsunuz, hayır.”
Sayfa 382Kitabı okudu
Çiğdem Hanım hep böyle yapıyordu. Akıl vermiyor, bariz yönlendirmelere girişmiyor fakat basit gibi görünen bir soruyla bunca zaman baktığım acıyı ve en nihayet, gördüğüm manzarayı değiştirerek kendi kendimi dehşete düşürmemi sağlıyordu.
Tam da uzak ufuklara bakarak derdinin ve neşesinin biricikliğini düşünen, özel olduğuna inanma hastalığına tutulan, karikatürize bir yeniyetmeydi Çiğdem.
Sayfa 184
O koygun itiraf benim için tam bir kırılma noktasıydı. Çiğdem hanimla birlikte kendime de itiraf etmeye mecbur kaldığım yalnızlık korkusu. Zafer nişanı gibi taşıdığım birbaşınalığımı aslında bizzat secmedigimi bilâkis tamamen edilgen biçimde içine atıldığımı ve sonrasında da çaresizliğim ile baş edebilmek için esas duygularımın aksi gibi davranmaya calistigimi böylece anladım.
Ruhumdaki yarılma da kendime söylediğim bu küçük yalandan , hissettiğimi yaşamaktan kaçma telaşindan kaynaklaniyordu belki..
Tüm bunlar üstüne düşünülmesi hatta anlaması kolay meselelerdi, zor olan anladıklarımi hayata geçirmek ve değişmekti...
