Ayrılmak istediği için sevgilisi veya kocası tarafından öldürülen kadınlar, erken yaşta evlenmek istemediği için ailesi tarafından öldürülen çocuklar, tecavüze direndikleri için parçalanan ve çöp konteynerlerine atılan genç kızlar, doğurup büyüttüğü oğulları tarafından hunharca katledilen analar, çocuklarının gözleri önünde vurulan, kesilen, kurban edilen onlarca kadın... Kadın olmak lanetli bir şeydi bu coğrafyada. Hepsinin hayatta kalmak için nedenleri, hayalleri vardı. Büyütecekleri çocukları, gezmek istedikleri ülkeler, öğrenmek istedikleri bilgiler, hayalini kurdukları meslekler vardı ama erkek egemen toplumun düşünce, yapasına göre onlar sadece birer et parçasıydi. Sahip oldukları her şey alındı ellerinden. Bedenleri, namusları, nefesleri ve hayalleri.
Sayfa 49 - İkincisi Adam yayınlarıKitabı okudu
Yıllar önce tanıştığım bu şiir kaybolsun istemedim.
Şimdi güz geldi bizim buralara
Sararmış yapraklarını döküyor ağaçlar.
Çağrısız savruk rüzgar sokaklarda
Hüzündür bütün renkler şimdi Enya
Hüzündür renkler
Sessizce akıyor ırmak.
Sararmış sazlıkların arasından düşleriyle
Eylül Enya o sonsuz hüzün
Eylü’le aşkların yaprak dökümü
Denmiş isede sen sakın inanma buna
Eylül Kardelen’dir
Eylül Kardelen’dir
Çocukları Öldürülen Analar
çocukları öldürülen anaların başı SAĞ olmaz
çocuğu ölen anaların yüzünde güller açmaz
o gülistan ki, solmuştur bir kere dünya bahçesinde
bahçesidir kabristan, ekmiştir başını gülünün dibine...
Sayfa 13 - Favori
Tomris Uyar'ın gözünden hapishanedeki hükümlü çocukları
Dünya Çocuk Yılı'nın en sıcak gününü, 21 Ağustos sabahını Sağmalcılar Ceza ve Tutukevi'nde geçirmiştim. Elele dergisi, isteğim üstüne Adalet Bakanlığı'na başvurmuş, gerekli izni almıştı. Derdim, Cumhuriyet gazetesinde çıkan bir haberin doğruluğunu sınamak. Önüme çıkan her yetkili -infaz savcısını da katalım- beni bu iş için epey tıfıl gördüklerini
