Yetişkinler olarak çoğumuzun emekleme dönemine dair hafızası zayıftır. Ama utanç duygusu daha derine işlemiş olabilir, bazen bu duygu çok küçük yaşlarda aşılandığından, bazen de olumsuz uyarılarla dolu bir kültürde yaşadığımızdan.Bu uyarılar çocukluk boyunca devam eder. Bir kadın küçükken kendisi ya da kardeşleri ne zaman ellerini cinsel organlarına yakın bir yere koysalar annelerinin, “Pis o! Çek ellerini oradan!” dediğini anlatmıştı. Başka bir kadın da küçük bir kızken plajda yaşadığı bir anıyı paylaşmıştı. Annesi ve kız kardeşleriyle plajdaki duş kabinlerindeymiş. Mayosunun ağında birikmiş kumları temizlemek için elini oraya uzattığında annesi ona tokadı basmış ve, “Çek ellerini oradan!” demiş. Birçok çocuğun evden öğrendiği ders basitçe şu: Cinsel organın pis. Dokunma oraya. Olur da oraya bir ilgi duymaya başlarsan kötü bir insan olursun.
"Çocukluk çabuk yoruluyor, yaşlılıksa çocukluğun hatırası."
Banana Fish (2018)
Birçok kez duydum, uyurkenki çığlıklarını. Küçük bir çocuk gibi toparlanmış, yardım için bağırıyordun. Annen için bağırıyordun. Fark etmemiş gibi davrandım. Bana acı verdi. Sana işkence çektiren o kâbuslar ne? Shorter'ı öldürmenle mi alakalı, yoksa bilmediğim kötü çocukluk hatırası mı? Soğukkanlı liderliğin, korkusuz iraden... Hepsi, narin bir ruhu saklamak için mi? Öyleyse bu ne kadar zalimce.
Bu çocukluk ıstıraplarını anlatmaktan yoruldum. Onun hatırası bile artık bana yorgunluk veriyor. Çocukluğa ait acı hatıralar, insanın bütün hayatını kaplıyor. Ruhunda müzmin bir hüzün membaı hasıl ediyor. Kaç kereler ölmeyi hatta kendimi öldürmeyi düşündüm. Fakat hayatın insan tuhaf kökleri var. İnsan, öleyim demekle ölmüyor.
Sayfa 55 - İnkılap
