''Marcel Minaüs lobinin ortasında, dev avizelerin altında beni bekliyordu. Onu hemen tanıdım. Bana, “Sakalım ve sivri bir kafam var” demişti. Oysa Marcel bütün bunların da ötesindeydi. Yürüyen bir ikonaydı. Çok uzun boylu ve iri yapılıydı. Ayakları içe dönük, kolları iki yana sarkık hafif kambur bir ayı gibi duruyordu. Üzerinde uzun sakallı, iri burunlu saygı uyandıran bir başın yükseldiği gerçek bir dağ. Gözleri bile başlı başına bir şiirdi: eski bir Balkan inancına göre ateşlenmiş gibi gölgeli, yeşil, hafif. Bir de tabii, külah gibi bir kelle; tümüyle kel, bir dua gibi göğe dikilmiş.'' Jean Christophe Grange adamı ne güzel tasvir etmiş öyle :D
