Orada sanki o duyguları beraber yaşadık.
O, idam edilen mahkum sen degil de bendim. O kız çocuğu senin değil de benim kızımdı.
Onun büyüdüğünü, okula gittiğini,okullardan mezun olduğunu ve törenlerini yaşayamamak,kocasıyla tanışamamak...
Eşine,
Bu gördüğün kız benim kıymetlim ona iyi bak diyememek.
Hatta çocuğu olduğu zaman ki onun o mutluluğuna ortak olamamak,gözyaşlar içinde bunları yüreğimin en derinliklerinde hissettim.
Evet haklısın suçluyum,suç işledim.Avukatıma kürek mahkumu olmak istemediğimi en iyisi ölmenin olduğunu söyledim fakat sonrasında kürek mahkumluğunu tercih ettim.
Ölmek ve bu dünyadan ebediyen gitmek zor geldi ölümü bu kadar yakından hissetmek ve bu şekilde ölmeyi kendime yakıştıramadım belki de.
Ondandı son dakika merhamet dilemem.
Ama dikkate dahi alınmadım.
Çok ama çok etkileyiciydi.
