oblomov benim için garip bir deneyim
oldu , özellikle de ana karakter ilya'yi sevmem kitabi devam ettirmem için tek sebepti ,çünkü kitap 200 sayfa sadece oblomov un yatmasını (düşünmesini )konu alıyor bu da çok zorluyor okuyucuyu, okunurken kaç defa kitabi bırakıp uyudum hatirlamiyorum ,hayır bir hareketlilik olsa uzanmayi bırakıp oturarak okumaya başlayacaksınız ama yok oblomov oturuyor yani kendi deyimiyle düşünüyor , zira karakterimiz asla uyuşuk değil bana göre de değil (aynı raskolnikov 'un katil olmaması,quasimodo 'nun çirkin olmaması gibi)...
oblomov yeteneklerinden yoksun bırakılmış tabii ki yine aile devreye giriyor daha çocukluğundan onu bu hale getiriyorlar çoraplarını bile kendisi (oblomov)giymiyor birde yaşadığı yer ve karakterinin de elverişli olmasıyla mâlesef yeni taşındığı yere ayak uyduramamasi ve işinde istikrarlı olamaması onu daha da hayattan uzaklaştırıyor , ki burda devreye kadın karakterimiz olga giriyor ve kitap akıcı olmaya başlıyor birde olmazsa olmaz andrey imiz var tabi (oblomov dan bir tık fazla sevmiş olabilirim andrey i ama bir tık!!) sonuç olarak kitabın sonuna geldiğimde keşke biraz daha yazsaydiniz Ivan gancarov dedim içimden harika kitap hepimiz biraz oblomovuz yapacak bir şey yok !^^^