"Sıkıysa beni yakala Çöl Gülü. Sıkıysa beni yakala."
Çöl, evsiz ve duvarsız mekân;çöl,akıl ve hesap dışı zaman...Çöl,susuzluğun ve fırtınaların savruk karargahı ;çöl,yıldızlar altında hüzünlü gecelerin ahı...Çöl,kum zerrelerinde örülen yatak;ve çöl,birbirine karışan siyah ile ak...Her şeyi kuşatan erişilmez nimet;belki hususi nasiplere el veren ganimet...Hafakanların arasında gül yetiştiren gece,ne ki benim şarkılarımda yalnızca iki hece.Gül ile çöl...Çöl ile gül...Çöl içinde bir gül,gül kokusunda bir çöl...Derinliği ve sonsuzluğu anlatan da, nezaketsizliği Kaf Dağı'na atanda o...Gül...Boğulan,daralan ve sıkılan dünyanın ferahı ;bekleyen,hisseden,yenilenen anın felahı...Çöl...Eski doğrulardan ve eskitilmiş yanlışlardan gül goncasını kurtaran;solmayan rengi ve yanılmayan hakikatiyle gülü saran...
Sayfa 105Kitabı okudu
Raşida çölün incisi, çiçeği, varsa gülü yoksa hanımeli, olan ve olmayan her şeyi. Çöldü Ra şida, bense çöl hasreti. O yüzden onu öyle kolay sevdim. Kolay olmasa da severdim.
Sayfa 355Kitabı okuyor
. İSTERİM
Gönlüm boş bir sevdaya düşmüş
Aşkımın gülü yalana aldanıp gitmiş
Genç yaşımda bağrıma ateş düşmüş
Şu kalbimi elimle sökesim gelir
Ağaç meyva vermez kökü kurumuş
Dalı kolu kırılmış yere yığılmış
Çöl düştü şansına kırak vurmuş
Şu mezara diri diri giresim gelir
Beynim aklım tutsak esir düşmüş
Güzüm yaşı kanlı içime akmış
Ruhum cana kırgın darılıp küsmüş
Şu ateşe canlı canlı koşasım gelir
S gümüşçivi
Dikkat et, erkeğin kalbine giden yol, kadını(Kimya) kendinden uzaklaştıran yol olmasın. Onu(Şems) kendime çekeyim derken, sen kendine yabancılaşma.
Çöl Gülü
Sayfa 379Kitabı okudu
Çöl, evsiz ve duvarsız mekân; çöl, akıl ve hesap dışı zaman... Çöl, susuzluğun ve fırtınaların savruk karargâhı; çöl, yıldızlar altında hüzünlü gecelerin ahı... Çöl, kum zerrelerinden örülen yatak; ve çöl, birbirine karışan siyah ile ak... Her şeyi kuşatan erişilmez nimet; belki hususi nasiplere elveren ganimet... Hafakanların arasında gül yetiştiren gece, ne ki benim şarkılarımda yalnızca iki hece. Gül ile çöl... Çöl ile gül... Çöl içinde bir gül, gül kokusunda bir çöl... Derinliği ve sonsuzluğu anlatan da, nezaketsizliği Kaf Dağı'na atan da o... Gül... Boğulan, daralan ve sıkılan dünyanın ferahı; bekleyen, hisseden, yenilenen anın felahı... Çöl... Eski doğrulardan ve eskitilmiş yanlışlardan gül goncasını kurtaran; solmayan rengi ve yanılmayan hakikatiyle gülü saran... Biri, kumlara İlahi iradenin vurduğu mühür; diğeri Arş kaleminden dünyalık bedene nakşedilen ömür... Çölün bağrında ivazsız, garezsiz yetişen bir gül ve İlahi sırlarla sorgusuz sualsiz pişen bir gönül... Çölün kavurdukça kavuracağı ve Cemal-i Mutlak'a Habib eyleyip duracağı... Fıtratında olumsuz ne varsa kumlarda savruldukça savrulacak olan, sonunda insanlığın sancılarına tabib olacak olan...
Sayfa 105 - kapı yayınları
LABİRENTİNDE ÖLEN KRAL İBNİ HAKAN EL-BUHÂRİ
“…kendisine bir yuva yapan örümcek gibi; oysa yuvaların en çürüğü örümcek ağıdır.” Kuran, XXIX, 40
“İşte,” dedi Dunraven, kasvetli bataklığa, denize, kum tepelerine, çoktandır onarılmamış bir ahırı andıran, gösterişli ama yıkık dökük yapıya puslu yıldızları da katan bir el hareketiyle: