Halk arasında Erika’nın Gülü diye adlandırılan bir bitki var. Bizim halktan bahsetmiyorum tabii, muhtemelen içinde Erika’ların olduğu bir çöl halkı bu. Her bitki gibi susuz kalınca kuruyor fakat ölmüyor. Suyunu tamamen çekince bir top formuna bürünüyor. Sonra rüzgârın da yardımıyla oradan oraya sürükleniyor. Yıllarca süren kuraklığın ardından bile ulaştığı ilk nemli yerde dallarını tekrar yayıyor. Bir de yağmura denk gelirse misler gibi çiçekleniyor. îşte ben de şu sıra kendimi bu bitkiye benzetiyorum. Evet, belki kurudum ama inatla ölmüyorum.
Nalə
Çəmən həsrət çəkir öz gülü üçün,
Bağça dilə gəlir bülbülü üçün,
Pərvanə can verir sevgili üçün.
Qəlbimi həmişə qoyub yaralı,
Biganə-biganə gəzmə aralı.
Məcnun çölə getdi, Leylini andı,
Kərəm, – «Əsli» – deyib, odlara yandı.
Bizim aramıza düşən nə qandı?..
Gəl olma fitnəkar, a dağ maralı,
Divanə-divanə gəzmə aralı.
Sayfa 427Kitabı okudu
"Bülbül gülü överken samyeli soldurdu gülü"
Sia- Eylül 2021Kitabı okudu
“Hasretin ateşe düştüğü zamandır şimdi
Gel ey hasretimin gülü
Halım yamandır şimdi
Gecenin şavkıdır yalnızlık
Kıyama durmuş gibi sabır nöbetindeyim
Öyle sevdim ki seni gözbebeğimde kaldın
Ağlasam sen damlarsın gözümden yaş yerine
Herkes bana gülüyor
Mutlu aşk yoktur diyor
Çöl olmaktan korkup ta
Güneşe gözlerini kapayan toprak kör olsun
Beklediğim sen olduktan sonra
Bu yüreği yangın yerine döndürmek
Boynumun borcu olsun
Ama bil ki pusulardayım
Bir Ayet-el Kürsi tadında gel
Öyle gel ki öyle gel ki
Fetretim nimetim olsun…”
Ahmet Şafak
Halk arasında Erika 'nın Gülü diye adlandırılan bir bitki var. Bizim halktan bahsetmiyorum tabi, muhtemelen içinde Erikaların olduğu bir çöl halkı bu. Her bitki gibi sussuz kalınca kuruyor fakat ölmüyor. Suyunu tamamen çekince bir top formuna bürünüyor. Sonra rüzgarın da yardımıyla oradan oraya sürükleniyor. Yıllarca süren kuraklığın ardından bile ulaştığı ilk nemli yerde dallarını tekrar yayıyor. Bir de yağmura denk gelirse misler gibi çiçekleniyor. İşte ben de şu sıra kendimi bu bitkiye benzetiyorum. Evet, belki kurudum ama inatla ölmüyorum. Yeşillenmem bir yağmura bakar Osman, ben artık istemiyorum.
Sayfa 40
"Birkaç yıl önce adamın biri bir blok ötede kendi kafasına bir kurşun sıktı." "Gerçekten mi?"
"Evvett efendim. Çöl Gülü diye bir barın önünde. Bir kadın yüzünden hem de, hiç aklın alıyor mu?"
"Hep öyle değil midir?" diye sordum. "Gerçi siyasi nedenlerle yapanlar da çıkmıyor değil."
"Hayır hayır, köküne inersen altından her zaman bir kadın çıkar."
"Ey Kerbela!
Can Kerbela!
Ne seni görme arzusuna erişebildik, ne de Evlad-ı Resulün katiline karşı zalimlere dur!
Demeye yetişebildik.
Tozunu, kokunu özledik ey Kerbela!
Hal Hüseynilerin çığlığı var topraklarında.
Biz fırat nehrine değil fırat nehri siz yiğitlere susadı,
Ne hazin ki, Resululah'ın öpmeye doyamadığı goncaların kanını çöl değil 'Müslümanım" diyenler içti.
Ey Peygamberimin cennet sultanı Hüseyin!
Ey Zehra'nın gülü Hüseyin!
Ey Ali'nin omuzlarının süsü!
Senin makberin Kerbela'nın dikenleri değil,
Fatıma annemizin sinesidir.
Ah Hüseyin!
Sana kıyanların mahşeri, cehennemi çukurların en dipsiz ateşidir."
Sayfa 193
Sen Gittin Masal Bitti Ben bittim
Sen gittin evimin adresi, kapımın zili gitti
Sen gittin sazımin teli, kuşumun dili gitti
yangınlar düştü yüreğime, ıssızlaştı şehir
sokaklara hüzün yağdı, gözlerime yağmur
üstüme kapandı kapılar, ben kapandım içime
günlerce haftalarca ağladım
kırık bir ağaç dalında,
öksüz bir kuş gibi kaldım
Sen gittin
Önce kokumu değiştireceğim;çok severdin ve seninle olan anılarımızın kokusuydu çünkü.Sonra sana dair silmeye kıyamadığım her şeyi tek tek sileceğim;arada açıp beni hâlâ sevdiğine kendimi inandırmamak için.Sana alıp vermeye imkân bile bulamadığım,bir gün görür de veririm diye kutusuyla sakladığım hediyeleri bir başkasına hediye edeceğim içimi acıtarak.Çerçevenin içinde kuruyan o gülü gözümün önünden kaldıracağım sana bakar gibi baktığım..Sana dair anısı olan tüm o yollardan geçmeyeceğim;yolumu değiştireceğim uzatmak pahasına..Gömeceğim seni;ama kendi kalbimin topraklarına.Gözyaşlarımla sulayıp dikenli çöl bitkileri yetiştireceğim mezarında.Canıma batacak,yüreğimi delecek;bir ah bile demeyeceğim.
Nişancı Bey'in Fûzuli'yi davet ettiği Meclis...
Kimi gazel okuyor, kimi muamma soruyor, kimi mesnevi anlatıyordu. Perde arkasından gelen müzik yer yer Meragî bestelerini, bazı bazı Mevlanâ güftelerini dillendiriyor, atışmalar, iğnelemeler, şakalar, öyküler, kahkahalar derken söz Leylâ ile Mecnûn'un ölümsüz aşklarında düğümlendi ve karşılıklı anlatımlardan sonra Hayalî Bey Fuzulî'ye dönüp "Bağdat'ın nadide gülü, sözün seçkin sultanı!" dedi, "Çöl kızı Leylâ ile çılgın âşıkı Kays'ın öyküsü iranlı şairler tarafından defalarca yazılmış. Ne ki Türkçe söyleyen pek az ve sözleri pek cılız. Bu gizli hazinenin sandığını açsanız, bir kitap yazsanız ve bu eski bahçeye bir taze güzellik verseniz!.."
Hilleli Mehmet Fuzulî şafak sökümünde konaktan yarı mahmur ayrılırken, o geceden zihnine kazınmış bu sözler kulaklarında çınlamaya başlamıştı bile...
Sayfa 29 - Kapı YayınlarıKitabı okudu
