Credo quia absurdum est.
İnanıyorum çünkü saçma...
“Credo quia absurdum.”
“İnanıyorum, çünkü akla aykırı.”
Asıl önemli olan Hıristiyanlığın doğru olup olmadığı değil, benim için doğru olduğudur. Orta çağda da dile getirilmişti bu düşünce : "Credo quia absurdum." Yani: "İnanıyorum, çünkü akla aykırı."
Sayfa 431Kitabı okudu
"Credo quia absurdum." dedi sonunda
"Yine Latince," dedi Ziegler. "Ne demek?" "İnanıyorum, çünkü saçma."
Credo quia absurdum
Tanrı'nın varlığına yönelik determinist bir cevap arayışı, somut kanıtları olmayan insanoğlunun kendi kendini ittiği belirsizlik ve kandırılmışlık hislerini doğurur. Bu anlamda birilerinin dinlere ya da inançlı bireylere karşı hissettikleri öfke, yalnızca bilimin doğrularıyla hareket eden ve bütün hakikatler aydınlatılmış da elimizde hiçlikten başka bir şey kalmamış gibi davranan, özünde hayal kırıklığına uğramış( ya da uğratılmış) bir insan tipini de çıkarır karşımıza.
Oysa inanç bir gereklilik olmadığı gibi inanmak için de bir nedene ihtiyaç yoktur. Nefes almanın yalnızca biyolojik bir işlev olduğunu savunan kimseyle bunun mucizevi taraflarını gören bir diğer kimse arasında bir haklılık tartışması yapılamaz. Bilakis hiçbiri kendini savunmak ya da mistik bir kanıt ortaya koymak zorunda değildir. "Credo quia absurdum" yani saçma olduğu için inanıyorum der Hristiyan kilise babası Tertullian. Çünkü inanmak için bir nedene ihtiyaç duyulmaz, bu öylece kendiliğinden de gerçekleşebilir.
Nihayetinde üzerinde uzanan sonsuz gökyüzüne, uçsuz bucaksız kozmosa baktığında kim ne görmek istiyorsa, ne gibi bir anlam arıyorsa yalnızca onu bulacaktır. Aklın özgürleşmesi, insanı bulunduğu noktadan, yalnızca gördüklerinden ve hissettiklerinden ibaret olduğunu düşünmekten de alıkoyar. Bununla ne yapacağını öğrenmek ise bizzat kendisine kalmıştır.
Credo quia absürdüm: "İnanıyorum, çünkü mantıksız". Hıristiyan teolojisinde kullanılan bir deyim. Tertullian ya da Augustinus’a ait olduğu söylense de bunun kesinliği belli değil, zira ilgili kaynaklarda herhangi bir ize rastlanmıyor. Hıristiyanlığın en eski konularından olan bir yanda tarihe dayanmak zorundaki vahiy ile diğer yanda tekrar eden tecrübeler sonucu varılan akıl arasındaki ilişkiye istinaden söylenen bir deyimdir. Bu ilişki ile ilgili olarak bu deyim olası iki uç hükümden birini verir: Tanrının oğlunun var oluşu, çarmıha gerilerek ölümü ve tekrar dirilişi döneminde her türlü insan aklına aykırı olduğundan, Hıristiyan inancı sadece dimetrik çelişki içindeyken rasyonel akıl için doğru ve mantıklıdır.
"Credo quia absurdum." Yani: İnanıyorum, çünkü akla aykırı."
"İnanç özellikle dinî sorular söz konusu olduğunda önemlidir. Kierkegaard diyor ki, Tanrı'yı nesnel olarak kavrayabilsem, inanmam ona, ama işte tam da bunu yapamadığım için inanmak zorundayım. Ve eğer inancımı korumak istiyorsam, şunu unutmamalıyım: Nesnel bilinmezliğe sıkı sıkı sarılmalıyım; denizin 70.000 kulaç dibinde de olsam –yine de inanmalıyım."
Sayfa 431Kitabı okudu