Matematikti her şey. Hatta sadece bir çıkarma işlemi. Nefretimi bu dünyadan çıkarınca geriye ne kaldığını bulabilsem, bitecekti bütün hikaye. Çünkü sonrası sadece gündelik hayattı...
Sayfa 85Kitabı okudu
Eğer bir gün bu hayatı sonlandırmaya mecbur bırakılırsam, son düşüncem şu olur: boşu boşuna değildi. Güzeldi çünkü bir savaştı, bir mücadeleydi; ve çok uzak görünen, çoğu insanın asla elde edilemeyeceğini düşündüğü bir ülküyü gerçekleştirmek için çalışılan bir hayattı.
Sayfa 44 - SUB Basın YayımKitabı okudu
İnsan hayatı kutsaldı ama sadece herhangi bir işe yaradığı sürece. Dolayısıyla yaradığı işin değeri her neyse, hayatınki de o kadardı. Yani biri çıkıp da diğeri karşılayabilecek olsa, o hayata da gerek kalmaz ve aradan çıkarılabilirdi. Matematikti her şey. Hatta sadece bir çıkarma işlemi. Nefretimi bu dünyadan çıkarınca geriye ne kaldığını bulabilsem, bitecekti bütün hikaye. Çünkü sonrası sadece gündelik hayattı...
Sayfa 91 - Doğan KitapKitabı okudu
"Dinimiz hayattı, bu hayatın farkında olmaktı. Yaşıyorduk ve ölmezdik, çünkü yaşadığımızın farkındaydık ve bu sahip olduğumuz bilinç bizimle yaşamış..."
Sayfa 22
Kazanırken neyi kaybettin?
Yalnızca, ilerdeki bir hedef için yaşamak, sığ bir şeydir. Yaşamı dağın tepesi değil, eğimleri ayakta tutar. Her şeyin büyüdüğü yerdir burası.
Zen ve Motosiklet Bakım Sanatı, Robert M. Pirsig
Sosyal medya paylaşımlarında denk geldiğim bir şaka var: Antik felsefe “Ben kimim?” sorusuyla başladı, insanların yaygın kişilik sorunu yaşadığı
Çünkü dünya ve kendim üzerine yazmak istiyordum, bunu yaptım. Okunmak istiyordum, bu da oldu. Çok okunduğunuzda, ünden söz edilir. Peki, tamam, ün sahibi de oldum... Bu, çocukken düşünü kurduğum bütün bir hayattı; belli bir şekilde bunu yakaladım. Ancak bu daha başka bir şeyi temsil ediyordu, neyi olduğunu pek iyi bilmiyorum. İşte bunu, bunu elde edemedim...
11.46
içim kıpır kıpır bir o kadar sakin ve hissiz olgunlaşma demek bu mu oluyor bilmiyorum belki belli bir zaman böyle düşünüp sonra tekrar eski çocukca ben olacağım ama bu halimi seviyorum buraya yazdıklarım yani düşüncelerim kimse için bir anlam ya da ne bileyim herhangi bir fayda sağlamıyor ama beni rahatlatıyor bunu hissediyorum bana burayı
Güvenli alan içerisinde yaşamın zararları
Oyun yazarı Tenessee Williams, Glass Menagerie'yle belirsizlikten şöhrete doğru hızla yol aldığını farketti. "Bu başarıdan önce yaşadığım hayat dayanıklılık gerektiren, dişle tırnakla didinmeyi gerektiren bir hayat tarzıydı, ama iyi bir hayattı, çünkü insan organizması bu tür bir hayat için yaratılmıştır. Bu mücadelenin ne kadar canlılık enerjisi gerektirdiğini mücadele oradan kaybolana dek farketmemiştim. En azından artık güvenlikteydim. Oturdum, kendime baktım ve birden depresyona girdim." Williams sinir krizi geçirmişti, belki de onun için gerekliydi böylesi. Psikolojik bozukluk sınırına yaklaşınca eksi canlılığıyla yazmaya başladı yeniden ve A Streetcar Named Desire'ı (Aru Tramvayı) yazdı. Fyodor Dostoyevski aynı şekilde ne zaman başarılı bir roman yazsa kazandığı parasal güvencenin yaratma eylemini gereksiz kıldığını hissediyordu. Bütün tasarrufunu kumarhaneye götürüp her kuruşu kaybetmeden masadan kalkmıyordu. Yoksulluğa dönünce yeniden yazmaya başlıyordu.
Matematikti her şey. Hatta sadece bir çıkarma işlemi. Nefretimi bu dünyadan çıkarınca geriye ne kaldığını bulabilsem, bitecekti hikaye. Çünkü sonrası günlük hayattı... Belki biraz da morfin sülfat.
Sayfa 85Kitabı okudu