Okul defterlerime
Sırama ağaçlara
Kumlara karlara
Yazarım adını
Okunmuş yapraklara
Akpak sayfalara
Taş kan kağıt ya da kül
Okumaya doyamadığım şiir
SANA YÖNELDİM
Kuluna göz verdin, “gör Beni’’ dedin,
Dil verdin, “bilene sor Beni’’ dedin,
Gönül verdin, “hayra yor Beni’’ dedin,
Gördüm, sordum, yordum, Sana yöneldim.
Nice dervişlerle, uzun söyleştim,
Kör kör bakan, kullarınla eyleştim,
İyi, kötü, ne verdiysen paylaştım,
Aldığım hisseyle, Sana yöneldim.
Bolca bolca verdin, gönül
Dağlara yollara çöllere ~
Bir türkü daha ;)
Sevdan ile düştüm yaban ellere
Dalıp çıktım ateşlere küllere
Giyin de bir çarık
Gel ardım sıra
Dağlara yollara çöllere
Diyardan diyara bir yol
Sor beni yarim yarim
Bul beni yarim yarim
Gör beni yarim yarim
Ah beni beni
Sen kalem ol ben de kağıt
Yaz beni yarim yarim
Çiz beni yarim yarim
Çöz beni yarim yarim
Ah beni beni
Kurban olam kalem tutan ellere
Dertli dertli name çalan tellere
Yanık yanık türkü diyen dillere
Dağlara yollara çöllere
youtu.be/ci5aKNoPW5E
Okul defterlerime
Sırama ağaçlara
Kumlara karlara
Yazarım adını
Okunmuş yapraklara
Akpak sayfalara
Taş kan kağıt ya da kül
Okul defterlerime
Sırama ağaçlara
Kumlara karlara
Yazarım adını
Okunmuş yapraklara
Akpak sayfalara
Taş kan kağıt ya da kül
Yazarım adını
Liseli bir ergenken yazmış olduğum şiir. Saklıyordum.
AYŞEM
Dağlara çıktımda dağlar delindi.
Yollara düştüm de yollar tükendi.
Çöllere indimde göz yaşımla yeşerdi.
Gezdim de bulamadım aşkını Ayşem.
Kuşlara sordum kanadımda dedi,
Özgürlüğüne kıyıp alamadım Ayşem
Ağaçlara sordum kökümde dedi;
Kurumasına yürek dayanmaz Ayşem
Irmaklar çağlarken Ayşem dedi.
Rüzgarlar kutuptan Ayşem getirdi.
Yağmurlar ayşem diyip döküldü.
Bir ben diyemedim yüzüne “Ayşem”.
Ayhan ‘ı bitirir sahte bakışın.
Yalnız Ayşem der dilim. Gülüşün hırçın
Şaşkınım gözündeki çim nakışın.
Esirin oldum, duy sesimi Ayşem.
Aşk uğruna niceleri yollara düştü
Ferhat, dağlara Mecnun, çöllere düştü
Bülbül, feryat figan etti amma gül, hâra düştü Pervaz edip durdu amma pervane, nâra düştü
Hallac'ın nasibine aşka şehadet düştü
Ahir zaman ümmete, görmeden sevmek düştü
Sayfa 81 - Parana YayınlarıKitabı okudu
Sen kalem ol ben de kağıt yaz beni yarim yarim çiz beni yarim yarim
Sevdan ile düştüm yaban ellere
Dalıp çıktım ateşlere küllere
Giyin demir çarık gel ardım sıra
Dağlara, yollara, çöllere
Diyardan diyara bir yol
Sor beni yârim yârim
Bul beni yârim yârim
Gör beni yârim yârim
yaşmaya deyerese ölüm guzel
Yokluğun buz gibi soğuk
Uzaklardan bir ses olmanı isterdim, bir selam, bir nefes... 'Üşüme' diye seslenmeni isterdim... Bir el olmanı isterdim, bir kol... 'Özledim' deyip sarılmanı... En karanlık yerinde düşlerimin çıkıp gelmeni isterdim kınalı bir bahar gibi, umut ışığı olmanı isterdim hayatıma... Gelseydin ve yaslasaydım başımı omuzuna,
Sayfa 457 - özlem ve ölüm
ÖZGÜRLÜK
Okul defterlerime
Sırama ağaçlara
Kumlara karlara
Yazarım adını