Daisy
@daisybloog
8 Ocak
11 okur puanı
Ekim 2021 tarihinde katıldı
Sabitlenmiş gönderi
Neyse... Ben yalnız kalmalıyım. Başka çarem yok. Korkuyoruz. Düşünmekten ve sevmekten korkuyoruz. İnsan olmaktan korkuyoruz. Benim de ölümüm bu dünyada başladı. Ölmeden ölmek zormuş; öyle diyor şair. Büyük bir yorgunluk duyuyorum; yılların yorgunluğu. Okuyamıyorum, düşünemiyorum... Beynimi yıllık izne çıkarmak istiyorum. Gülümseyeceksin, bekleyeceksin ve hiçbir zaman ümide kapılmayacaksın. Hayır... Buldum; yalnız kalmaktan korkunca yalnızlığım artıyor. Yok hayır... Aslında her şeyin birden unutulmasına çok ihtiyacımız var. Biz de unutmuş gibi yaparız, kırılmamış, aglamamış gibi... Oysa... İlk yalanı söyledikten sonra bir daha konuşmamalı insan.
Okur Takip Önerileri
Dünyadaki bütün bu cehalet onu yoruyordu.
Daisy tekrar paylaştı.
Ağlamak Meselesi
Nasıl etmeli de ağlayabilmeli farkına bile varmadan?
Nasıl etmeli de ağlayabilmeli ayıpsız, aşikare, yağmur misali? 
Nazım Hikmet Ran
