…
Deli Boran kisbim oldu kâr bize
Ben bülbülüm mesken oldu zâr bize
Dudaklarını onun endişeli dudaklarına yapıştırdı. “Boran! Aşkım! Ben de seni seviyorum! Hem de daha ilk andan beri!”
“Gerçek mi bu?” Genç adamın sesi fısıltı gibiydi. Sanki inanamıyordu.
Belen dudaklarını geri çekti. “Yemin ederim! Senin yanında kalbimin deli gibi atmadığı tek bir an olmadı. O ilk sabah… daha seni görmeden, arkamda beklerken bile etki alanına girmiştim. Tüm vücudum yaydığın elektriği hissetmişti. O yüzden çok korkmuştum. Deli gibi çığlık atıp senden kaçmak istemiştim. Özellikle beni öpeceğini sandığım o anda!”
Boran’ın gözleri bir an ışıldadı. “Öpmek istemiştim!”
Sayfa 430Kitabı okudu
Doğanın Çığlığı
Arada hiddetlenip içimden gelen alevleri, ifrazatı dışarı püskürtüyorum 'yanardağ' diyorsunuz. Kesilen, yakılan ormanlık alanlarımdan toprakla birlikte sel olup hırsla akıyorum 'erozyon' diyorsunuz. Arada bir silkelenip kıpraşıyorum 'zelzele' deyip geçiyorsunuz. Fırtına, boran, lodos, keşişleme, karayel olarak ıslık çalıyorum 'deli yel' diyorsunuz, hala akıllanmıyorsunuz...
Sayfa 54Kitabı okudu
"Arada hiddetlenip içimden gelen alevleri, ifrazatı dışarı püskürtüyorum 'yanardağ' diyorsunuz. Kesilen, yakılan ormanlık alanlarımdan toprakla birlikte sel olup hırsla akıyorum 'erozyon' diyorsunuz. Arada bir silkelenip kıpraşıyorum 'zelzele' deyip geçiyorsunuz. Fırtına, boran, lodos, keşişleme, karayel olarak ıslık çalıyorum 'deli yel' diyorsunuz,
hâlâ akıllanmıyorsunuz..."
Sayfa 51 - Nikea yayınlarıKitabı okudu
Enginde yüksekte yatan erenler
Yetişin imdada aldı dert beni
Başım alıp hangi yere gideyim
Gittiğim yerlerde buldu dert beni
Oturup benimle ibadet kıldı
Yalan söyledi de yüzüme güldü
Yalın kılıç olup üstüme geldi
Çaldı bölük bölük böldü dert beni
Üstümüzden geçen boran kış gibi
Seherde sabahta gelen düş gibi
Şahin pençesinde yavru kuş gibi
Çağırta çağırta aldı dert beni
Pir Sultan Abdalım gönlüm hastadır
Kimseye diyemem herkes yastadır
Bilmem deli oldu, bilmem ustadır
Böyle bir sevdaya saldı dert beni
Türkmen ili başın Boran mı?
Ilgınca, sılgınca görünen dağlar,
Yoksa Türkmen ili başın boran mı?
Deli gönül kaynayıp da coşunca,
Hey ağalar da coşacağım güman mı?
Aşağıdan akça koyun geliyor,
Bezirganlar koç yiğide gülüyor,
Kitabın dediği günler oluyor,
Yoksa gün döndü de ahir zaman mı?
Aşağıdan akça kuğum ötünce;
Katar başım mayalarım sökünce
Şah'tan ferman, Türkmen ili göçünce,
Daha da hey Osmanlıya aman mı?
Dadaloğlu der de gördüm düşümde,
Yiğde at verirler on beş yaşında,
Alışkın piştovla dağlar başında,
Azrail'den başkasına aman mı?
Dadaloğlu bambaşka bir adamdır. Çünkü bu dakika onun şakrak ve şen ülküsü vatani bir kaygı ile titriyor, satırlarında asabi bir benliğe hakim olan şu parçası normal ve büyük bir haksızlığın soru haykırışı oluyor.
Şair burada isyankar bir dil kullanıyor. Hatta en sağlam bir açıklıkla adeta meydan okuyor.
Sayfa 65 - Kültür Bakanlığı YayınlarıKitabı okudu
‘Arada hiddetlenip içimden gelen alevleri, ifrazatı dışarı püskürtüyorum ‘yanardağ’ diyorsunuz. Kesilen, yakılan ormanlık alanlarımdan toprakla birlikte sel olup hırsla akıyorum ‘erozyon’ diyorsunuz. Arada bir silkelenip kıpraşıyorum ‘zelzele’ deyip geçiyorsunuz. Fırtına, boran, lodos, keşişleme, karayel olarak ıslık çalıyorum ‘deli yel’ diyorsunuz, hala akıllanmıyorsunuz...’’
Halk şiiri, halk kaynağından fışkıran şiirdir, öyle olunca elbet ekmek gibi öper başımıza koyarız. Bu şiirde Türk halkının yüzyıllardır söyleye söyleye bilediği nice türkü sergileniyor. Türk dilinin en arı, en duru işlenişi ondadır. En ummadığın ozanın en ummadığın şiirinde karşına iki dize çıkar ki, çarpılırsın:
"Ferhad dağı deldi ise
ben
Sayfa 165 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, 5. basımKitabı okudu
''Arada hiddetlenip içimden gelen alevleri, ifrazatı dışarı püskürtüyorum 'yanardağ' diyorsunuz. Kesilen, yakılan ormanlık alanlarımdan toprakla birlikte sel olup hırsla akıyorum 'erozyon' diyorsunuz. Arada bir silkelenip kıpraşıyorum 'zelzele' deyip geçiyorsunuz. Fırtına, boran, lodos, keşişleme, karayel olarak ıslık çalıyorum 'deli yel' diyorsunuz, hala akıllanmıyorsunuz...''