Ve ağlamıyorum olduk olmadık zamanlarda..
Adının geçtiği cümlelerde, gözlerim dolmuyor..
Yokluğunun takvimini tutmuyorum artık.
Biraz yorgunum..
Biraz kırgın..
Biraz da kirletti sensizlik beni!
Nasıl iyi olunur henüz öğrenemedim ama
“İyiyimler” yamaladım dilime.
Tedirginim aslında, seni unutuyor olmak,
Hafızamı milyon kez zorlamama rağmen yüzünü hatırlayamamak korkutuyor beni..
Gel diye beklemiyorum artık,
Hatta istemiyorum gelmeni..
Nasıl olduğun konusunda ufacık bir merak yok içimde.
Arasıra geliyorsun aklıma, banane diyorum
Benim derdim yeter bana banane!
Alıştım mı yokluğuna?
Vaz mı geçiyorum, varlığından?
Tedirginim aslında,
Ya başkasını seversem?
İnan o zaman seni hayatım boyunca affetmem..
Nasıl bir bütünüm seninle kimse bilmez Ellerin tamamlar ellerimin eksiğini Bir ışık düşer yalnızlığıma gözlerinden Gökyüzü yıldız yıldız anlatır geldiğini
Ne güzel nehirlerle paylaşmak güzelliğini
Yağmur yağmur serinlemek senden
akan sularda
Gecenin bir yerinde apansız seni
kaybetmek Sonra yine sen olmak en güzel uykularda
Sen olmak, dev adımlarla sana yaklaşmak
Vahşi ormanlarda nasıl koşarsa yaralı bir ceylan Seni aramak, öylesine kan ter içinde sana koşmak
Sana koşmak, seninle dağlar, denizler aşmak Boşuna değil yokluğunda her gün bir kez öldüğüm Ya sende başlar, ya da sende biter bütünlüğüm