Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.24
Hidayete Ermek
Gerçek Hayattan ...
Her satırını okuduğumda "Elhamdülillah müslüman olarak doğdum." dedirten bir kitap o kadar güzel samimi duygu dolu bir anlatımı var ki sanki insanın kendisi yeniden müslüman olmuş gibi bir duygu oluşturuyor ve bazen acaba bunları yazarken hepsini yaşadı mı? abartısız yazılmış bu gerçek hayatı insanlara "SubhanAllah" dedirtecek ve dinimizin ne kadar güzel özel olduğunu anlatan her kesimin okuyabilecek mucize dinlemek okumak isteyen için için Elhamdülillah Elhamdülillah demek için bu kitabı okuyabilir ve Müslüman oluşumuzun kıymetini bilmek, hakkıyla yaşamak umuduyla İnşaAllah. Herkesin okumasını istediğim bir kitap çok tavsiye ederim ki bu zaman dilimin de yani ahir zamanda İslam dininden çıkmayı ya da Arafta kalan kardeşlerim kesinlikle bu kitabı ve " Benim Adım Sena " kitabını okumalarını tavsiye ederim.
*Rabbim beni müslüman olarak yarattı müslüman olarak canımı almayı nasip etsin .♡
Say Yayınları'nın baskısı özelinde konuşmak gerekirse kitabın anlaşılabilmesi(!) konusunda kafayı yemişler. Kitaptan önce uzunca bir giriş vardı. Ütopya fikrinin geçmişinden, dönemin olaylarından falan bahsediyordu. Bu tarz girişleri seviyorum, kesinlikle faydalı oluyorlar. Yalnız bu sefer, belki de kitabın içeriği gereği aşina olmadığım
·
Puan vermedi
Kitabı okumadan önce yorumlarına bakmıştım ne yalan söyleyeyim biraz da eleştirel yaklaşabilmek için ve bir incelemede şöyle bir yorum gördüm " bu aşk değil arkadaşlar bu bir hastalık. "
İlk başta acaba kişiye bu eleştiriyi yaptırmış ne yazmış olabilir bu yazar diye düşündüm ve kitabı bir günde bitirdim ama bugün bu kitabın sadece
Gençliğinde seçim yapmak için çok erken olduğuna inanmış, şimdi ise değişmek için çok geç kaldığını düşünmüştü (s.57) aslında hepimiz öyle değil miyiz? Kafamızda plan projeler tasarlarız sonra da yarın yaparım deriz. Yarın olur bu seferde dün başlasam daha mı iyi olurdu deriz. Düne geri dönemeyeceğimizin hep farkındayız ama bu sözün arkasına
"Kimse bilmiyordu ama o yıkımda feda edilen tek şey bendim."
Kitap bitti ama bir süre ben ne okudum diye sorguladım.Yazmak istediğim o kadar şey var ki ama en az spoilerle yazmaya çalışacağım. Sadece Nova'ya sımsıkı sarılıp o boşlukta tek başına kaybolmayacaksın demek istedim.Çünkü Nova o kadar yalnızdı ki Tayga'nın gidişinden sonra özellikle ve o kadar acı içindeydi ki çok üzüldüm ve yazar bunu
288 syf.
·
Puan vermedi
Kişisel gelişim kitabı olan "Kashna Felsefesi" özgüven eksikliği olan kişilere bir cesaret aşılama çabasıdır. Yazar sıradanlaşmış düşüncelerin farklı bakış açısıyla yeniden değerlendirerek doğruları sorgulamanın peşine düşer. Bazen acaba olabilir mi, bazen de saçmalama yahu çıkmıyorsa zorlamanın anlamı yok dedirten analizlerine şahitlik
Yazar öyle şeyler yazmış ki , hatırladığım kadarıyla köydeki kadınlar için şunu diyor: kokuları yüzünden onlarla s...emem bu kadınlara aşık olmadığı için belki bu anlaşılır ama aşık olduğu kadına niye öyle davranıyor çok sinrimi bozdu kitabı yarım bıraktım belki devamı güzel gidecekti ama kitabı sinir krizi geçirmeden bitirebileceğimi düşünmüyorum.Son olarak eklemek istediğim şey bence adama,adam demek ne kadar doğru, yabancı olduğu için yaban demiyorlar ayı olduğu için, özür dilerim ayılar,yaban diyorlar.
Bir Karanlık Pencere İnceleme
Açıkçası kitap hakkında duyduğum yorumlardan olsa gerek kitaba karşı beklentim baya yüksekti. Beklentim bu yönde değildi ama kötü de diyemiyorum. Kitaptaki büyü sistemi çok tuhaftı. Fazla masalsı ve karmaşıktı. Başta saçma gelmişti ama farklı bir şey denenemiş sonuçta, hakkını da vermek gerek belirli bir mantığı oturtulmuştu ve alışılmışın dışındaydı. Bence kitabın en eksik yönü karakterlerin fazla karakter olmasıydı. Demek istediğim, kitabı okudum ettim ama kitaptaki hiçbir karakter bana geçmedi tam olarak. Onları isteseniz de özümseyemiyordunuz. Duyguları size geçmiyordu. Elspeth ve Ravyn arasındaki ilişki bile "fantastik yazıyorum ama içinde aşk da olsun" diye var gibiydi, ne bileyim ben hissedemedim yani. Ama kitap size bi fantastik vaadiyor ve bunu veriyordu sonuçta. Yani ne beklediğinize bağlı.
Onun dışında bence bazı şeyler fazla tahmin edilebiliridi. Şu an henüz gerçeği öğrenmesekte Ione ve Bakire Kartı hakkında da bir tahminim var, ve açıkçası çıkmasından çok çıkmamasına şaşırırım. Her neyse, muhtemelen sırf seriyi bitirmiş olmak için devam kitabını okurum diye düşünüyorum.
(BELKİ BUNDAN SONRASI Bİ MİKTAR SPOİLER'A KAÇAR!)
Kitap bana bi masal retelling'i anlatıyormuş gibi hissetirdiğinden kitabın daha şiirsel bir dille yazılsa nasıl olurdu diye merak ediyorum. Ya da Kabus karakterinin aslında kötü karakter olsaydı ve başından beri amacı kontrolü eline alıp tüm kartlara ulaşıp onlara tek tek dokunmak dokunmak olsaydı aşırı keyifli olmaz mıydı?
begenmedigim seyler vardi diyip gecmis olmamak icin yaziyorum. begenmedigim major bir iki konu:
1. eftalya'nin "konuskanligi"nin yansitilma seklini begenmedim sahsen. kendim asiri konuskan biriyimdir ama bana gercekci hissettirmedi. cok konusunca olan ve burada farkli yansitilan noktalardan bahsetmek istiyorum
☆eftalyanin
Kendimizi hayal kırıklıkları, üzüntü, kaygı gibi birçok berbat hisle başbaşa bulduğumuz zamanlar vardır, belki de çoğu zaman böyledir. Bu hislerle birlikte gelen pişmanlıklar vardır. "Keşke"lerle oyalanıp dururuz, hayattaki seçimlerimizden şikayet ederiz. Halbuki hiçbir seçimimizin tam olarak ne getireceğini, nasıl sonuçlar doğuracağını bilemeyiz. Kitabımız da pişmanlıklara, kötü yapıldığı kabullenilen seçimlere rağmen "geleceğe" odaklanıp, hayatı yaşamamızı, hayatı sevmemizi temel alıyor. Sade bir anlatımı ve basit bir kurgusu var ancak günümüzdeki insanlığın temel problemleri hakkında çok güzel mesajlar içeriyor. Özellikle kötü dönemden geçen, umutsuz duygular içinde olanlar için kitap motive edici ve nefes aldırıcı olabilir.
"Öğrenmenin tek yolu yaşamaktır."
"Demek istediğim, acıya karşı bağışıklık kazanmamızı sağlayacak bir yaşam tarzı olmadığını anlasak, her şey çok daha kolay olurdu. Mutluluğun doğasında acının da olduğunu. Biri olmadan öbürünün de olamayacağını."
"Hayat" diye yazmış Sartre bir zamanlar, "umutsuzluğun öte yanında başlar."
