Bu sefer, deneme idi, her bölüm 2-3 sayfa kadar, kendimize pay çıkarabileceğimiz, zaman zaman bizi kendimize getiren satırlar, konular mevcut ...
Şen şakrak bir eser değil, kafayı dağıtan değilde gönlü dağlayanlardan, acı gerçekleri inceden yüzümüze vuran satırlar.
Bunu nasıl başarıyor bilemiyorum ama güzel yazıyor sevgili Tarık Tufan.
Amma velâkin, denemenin verdiği serbestlik ve içeriğin hiddetinden argo tabirler mevcut olması beni ziyadesiyle rahatsız etti (nerdeyse her bölümde 1 - 2 tane ile karşılaşınca), dikene katlandım bu defa diyelim
Memnun kaldım mı ? Eh işte, okumasam fikir edinemezdim bu yüzden iyi ki okumuşum diyorum, ama en sevdiğim eserlerinden olmadı ...
İyi ki bu eserle tanımamışım yazarı :)
Netice olarak, biraz buruk bir okuma oldu.
Başka yorumlarda görüşmek dileğiyle,
Vesselam
