Deniz, dilediğine özgürlük vaat eder dilediğine çakır taşları. Ahmet Erhan'ın " Deniz Unutma Adını " bana aslında denize derin bakan bir insanı hatırlatır, bir yandan da oğlu Deniz'e dair arada boşluklar bırakır ve tabii ki de kuşak gereği Deniz'lere selam niteliğindedir demek yanlış olmaz. Akşam Güneşi ile açılan bölüm bizi hemen "
Mete Özgür ün Burada gömülüdür 1. Cilt kitabına yaptığı incelemeyi okumamla başladı.
İncelemeden o kadar etkilendim ki kim bu Ahmet Erhan dedim.
Ve açıkçası bunca zaman nasıl bilmem diye kendime kızdım. Sonra tabiki araştırmam başladı.
İlk olarak sadece Öteki şiirler kitabının PDF sini okudum. Kütüphanede Deniz Unutma Adını kitabını bulduğumda eve dönerken kitabı bitirdim nerdeyse. Kitap hakkında yoruma geçmeden önce tekrar teşekkürler
DUA
Bu kitabın PDF sini paylaşmış fakat silinmiş isteğim üzerine tekrar yükleyip linkini attı
Bir şiir kitabına nasıl bir yorum yapabilirim bilmiyorum ama herkesin hayatında kayıpları kabuk bağlamayan yaraları vardır. İşte Ahmet Erhan tam orayı buluyor. Bolca paylaştığım alıntılardan da anlaşılacağı üzere tabiki beğendim okuyun okutun
Seni ben canımın içinde sakladım. Kalbimin ta derinliklerinde…
Denize ilk kez giren çocuk masumiyetiyle seviyorum seni. Boğulacakmışım gibi.
Kalbim; ki kendisine kefilim. Adınla uyandı bu sabah.
Ey sevgili; heyben acıyla dolar da nefes alamazsan gel. Huzur bulacağın kıyılarım senindir. Umutların solar kurur da su bulamazsan beraber
"Oğlum unutma adını
Sana boşuna konulmadı o
Oğlum unutma adını
Göğe çizilen resimleri hatırla
Oğlum unutma adını
Dağları teğelleyen suları
Oğlum unutma adını
Kardeşliği, cesareti ve yanılgıyı
Oğlum unutma adını
Tarihe karşı yürüyen bedenleri hatırla
Oğlum unutma adını
Ve tarih olan sonra
Oğlum unutma adını
Hep ipte olacak boynun
Oğlum unutma adını
Yaralı, acılı bir yurdun
Oğlum unutma adını
Kanı, çiçeği olarak...
Deniz...unutma adını…"
Ne kadar konuşsam da şimdi yüzünüze karşı
Suskunluğunuz ben susunca biter.
Ben ölürüm yüzüme gün ışığı düşer
O zaman belki adam bile olurum.