DB
@denizbol
Bir gün kağıda bir çift göz çizerek, onların kendi gözleri olduğunu varsaydı ve onlara neden farklı bir dil konuştuklarını sordu. Sonra onların yerine geçerek bu soruya yanıt vermeye çalıştı. Bu hayali diyalog, sanki gerçek bir konuşma gibi, onu içine aldı. Gözlerinin rolüne girmekten çok hoşlandı. Konuşma ilerledikçe, gözler yapabilecekleri hiçbir şey olmadığını, yüreğin emirlerine göre hareket etmek zorunda olduklarını ve eğer bu durumu değiştirmek istiyorsa, yürekle konuşması gerektiğini söylediler. Bu kez aynı oyunu yürekle oynamaya başladı satıcı. Ona, niçin böyle davrandığını sordu. Yüreğin bu soruya verdiği karşılık, “Beni de aklını dinlediğin kadar sık dinleseydin, o zaman sesimi duyurmak için farklı bir dil kullanmak zorunda kalmazdım” olmuştu.
Sayfa 130Kitabı okudu
“Siz gülleri koklamak uğruna yerdeki papatyaları eziyorsunuz. Ama ezdiğinize de değmiyor, çünkü gülün kokusunu içinize çekmiyorsunuz.”
Sayfa 120Kitabı okudu
“Ben adalet istiyorum. Bana iftira atarak ailemle aramı açanlar cezalandırılmalı. Aksi takdirde, bu dünyanın adaletsiz olduğuna inanmaya başlayacağım. Bu yüzden sizden adalet istemeye geldim” diyordu. Ona göre adalet, kendisine iftira atanların da benzer bir iftiraya uğramalarıydı. Buna adalet değil, ancak intikam denilebilirdi.
Sayfa 113Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Geçmiş ve geleceği birbirinden ayıran tek çizgi, içinde bulunduğumuz andı ve biz, çizginin kendisinden çok, onun birbirinden ayırdıklarıyla ilgileniyorduk. Belki de hep o çizginin üzerinde durduğumuz için, o bizden bir parça oluyordu. Oysa geçmiş, uğurladığımız bir misafir, gelecek ise henüz tanımadığımız bir yabancıya benziyordu. İkisi de bizden değildi. Bizden olmayanlar ise bizim dikkatimizi her zaman daha fazla çekmişlerdi.
Sayfa 112Kitabı okudu
“Şöhret olmak isteyen ya da kendileri için önemli olan başka şeyler isteyen herkes size gelmediğine göre, bunların karşılığında ödeyecekleri bedelin ölçüsünü kim belirliyor?”
“Tabii ki kendileri... Size bir sır vereyim mi? Büyü Dükkanı’nda da bedeli müşteriler belirler. Tıpkı az önce olduğu gibi... Ama çoğunlukla bunun farkında değildirler.”
Sayfa 110Kitabı okudu