Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.15
256 syf.
9/10 puan verdi
FERİDUN ANDAÇ / ANONİMLEŞEN EDEBİYAT
Feridun Andaç, edebiyatımıza, inceleme, araştırma, deneme, anlatı, öykü, biyografi, söyleşi ve derleme alanlarında eserler kazandırmış, kıymetli bir isim. Son olarak okumuş olduğum bu kitabını, yazardan daha önce okuduğum kitapları ile birleştirince, ortaya nefis bir harmoni çıktı. Belki doğru bir yaklaşım, doğru bir tavır değil lakin ben Andaç
Off! Adam yazmış.
Birinci bölümde, 17. Yüzyılda yaşamış bir kadının çocukluğunu, kişiliğinin hastalıklı yönlerini analiz ediyor. Hem de sadece ama sadece vaktiyle kadının yazmış olduğu mektuplarda anlattığı rüyalardan yola çıkarak.
İkinci bölümse psikoterapi parodisi. Yani önce birlikte hayali bir hasta yaratıp sonra ona psikanaliz yapıyoruz. Hastayı da öyle gerçek canlandırıyoruz, onunla öyle derin sohbetler ediyoruz ki hoş geldin paranoid şizofreni.
Bölüm üç: Susuz derenin üzerine kurduğu köprüden "geçenden beş akçe, geçmeyenden on akçe" almasıyla meşhur mitolojik karakter Dumrul Han’ı bilirsiniz. Nam-ı diğer Deli Dumrul. Azrail canını almasın diye anne ve babasının canını vermeyi teklif eden Dumrul, sen hayırdır?
Bölüm dört… Bende kafalar yandı buralara kadar bile oldukça iyi geldiğimi düşünüyorum. İdeoloji nasıl bilincine varılmış “biz”ler oluşturur, kültürler kurgular; Neyin doğru neyin yanlış olduğunu, iyi-kötü, güzel-çirkini nasıl tanımlar ve kabul ettirir?
Bölüm beş: Sınır durumlar, patolojik narsisizm, doğum travması, kendiliğin yeniden yapılandırılması, oyun gerçekliği… yeter çektiğim kendiniz okuyun. Şaka bir yana eğer bahsi geçen konular ilginizi ucundan kıyısından çekiyorsa mutlaka okuyun. Kabul ediyorum dili ağır ve yorucu ama körelmesin diye beyin kullanmalık kitap. Değer.
Ne? Dunya yuvarlak mi?
"Dunya' nin yuvarlak olduguna inaniyorum." Bu cumleyi o devirde soyleyebilecek 2 ya da 3 kisi var. Sokrates bunu soylediginde ne kimse sasiriyor ne de yadirgiyor. Gerci yadirgamak isteyene de kolay gelsin. Sokrates gibi bir filozof eger gercekten istese o mahkeme salonunundaki buyuk cogunlugun dusuncesini degistirecek hem de kolayca degistirecek seviyede retorik sanatina sahip.(Zaten neden yapmadigina dair degisik tezler var) Yani daha onceleri Antiphone' la olan bi atismasini okumustum ki verebilecegim pek cok ornekten sadece birisidir. Girizgah biraz karisik oldu kusura bakmayin.
Kitap benden 10 puan alan nadir eserlerden. Tekrar tekrar okunasi bir eser. 4 bolumunun de etkisi degisik ve derin. Ayrica, donemin gunluk yasantisi, sosyal sistemi ile de onemli bilgiler veriyor. 3. bolumde her ne kadar beni de neden gitmemesi gerektigine ikna etse de Sokrates, 4. bolumde yuregimi desti durdu. (Ben de olumu boyle karsilamayi ne kadar cok iesterim) Okumanizi siddetle tavsiye ederim. Incelememi daha fazla uzatip daha fazla karistirmadan Sokrates'in sozleriyle sonlandiriyorum. Kalin saglicakla.
"Size gelince, beni dinleyecek olursaniz Sokrates'e degil gerceklere onem verin. Butun savlarinizi kullanarak bana karsi cikin ve coskuya kapilip, hem sizi hem de kendimi aldatarak, giderayak ignesini iceride birakan arilara benzememi engelleyin."
Klasiklerin Gücü Fareler ve İnsanlar (1937)
John Steinbeck'in Fareler ve İnsanlar, Büyük Buhran döneminde Amerika'nın batısında geçen, unutulmaz bir dostluk hikayesidir. Roman, George ve Lennie adında iki göçmen işçinin hayallerini gerçekleştirmek için çıktıkları yolda yaşadıkları zorlukları ve trajik sonlarını anlatıyor.
George, zeki ve pratik bir adamken, Lennie ise iri yarı ve
Mevlam Görelim Neyler...
"Hakkı gel sırrını eyleme zahir,
Olmak istersen bu yolda mahir,
Harabat ehlini hor görme Zakir,
Defineye Mâlik viraneler var."
Evvela cümleten hayırlı geceler olsun.Yukarıdaki meşhur şiirin, son dizesiyle bahsi açmak istedim. Özelikle Zâkir ve Şakir isimlerini karıştıran onca kalabalık kalem içerisinden alıntıladığım kısmı doğru
Veronika , Sen Kazandın..
insan kendini en iyi ne zaman tanır veya tanımaya yakın olur?
veronika bir haftalık ömrü kaldığını anlayınca kendisinin daha önce farkına varamadığı huylarını, zevklerini, öfkelerini, hırslarını v.b. öğrendi ve geçmişini sorguladı. hatta çok kararlı olmasına rağmen içten içe intihar ettiğine pişman bile oldu.
peki biz sıradan insanlar -yani deli olmayanlar- kendimizi yeterince tanıyor muyuz? hiç sanmıyorum! kendimizi tanımak için intihar mı etmememiz gerekecek? bunun başka bir yolu yok mu?
içimizdeki dehlizlerde hangi kişiliklerimiz bizden gizlice varlığını sürdürüyor acaba?
Aslında her insanın özünde deli olduğunu ama bunu açığa çıkaranların gerçekten sayıca az olmasını, vitriol denilen bir zehrin içten içe kişide duvarlar örerek depresyona sürüklediğini, bir başkasına saçma gelen şeylerin bir başkası için anlam ifade ettiğini ve bu yüzden toplum tarafından deli olarak damgalandığını halbuki bir kıravatın bile gereksiz bir işlevi olmasına rağmen toplumca kişiye statü ve itibar kazandırdığını ama bunu bir deli tarafından düşününce ne kadar saçma olduğuna karar veriyor insan. çoğu insan gerçekten damgalanmamak için toplum normlarına göre hareket ediyor. hatta özünde nasıl biri olduğunu bile tasavvur edememiş çünkü kendi aklı da onu deli olarak damgalayacak. akıl hastahanelerinin aslında özgür insanlarla çevrili olduğunu ve gerçek benliğini bulanların orada yaşadığını hissettirdi bu kitap bana.
Bunu söylemek istemezdim , böyle bir şeyi yaşamakta istemezdim lakin benim hayatımda da böyle bir olay olduğu için muhakkak bende derin etkiler bıraktı bu kitap ve Veronika..
Herkese tavsiye ediyorum muhakkak okuyun :)
