Kim Özlerdi Avuç İçlerinin Kokusunu
Sen gittikten sonra yalnız kalacağım.
Yalnız kalmaktan korkmuyorum da, ya canım ellerini
tutmak isterse...
Evet Sevgili,
Kim özlerdi avuç içlerinin ter kokusunu, kim
uzanmak isterdi ince parmaklarına,
mazilerinde görkemli bir yaşanmışlığa tanıklık
etmiş olmasalardı eğer!
Uykuların kaçar geceleri,
Bir türlü sabah olmayı bilmez,
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden uğultudur başlar kulaklarında,
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık,
Kapanır yatağına çaresizliğine ağlarsın,
Onun unutamadığın hayali,
Sigaradan derin bir nefes çekmişçesine dolar içine,
Sevmek ne imiş bir
KIŞ YORUMU
Karanlık kış günü akşam üstü
Bırak kendini sokaklara,
Git bakalım gittiğin kadar!
Freni bozuk kamyonlar gibi.
Sevda mı umut mu arkadaş mı
Anılar mı? Nerde…
Ölüm mü? Doğduğun günden beri
Ardından gezer caddelerde.
Karanlık kış günü akşam üstü
Bir gülüş mü? Sıcak
Dükkanların ışığı mı? Tramvaylar mı?
Geçen kıvılcımlar saçarak.
Bütün trenleri kaçırdın,
Acıklı bir roman gibisin şimdi.
İşte milyon insanda milyon yürek
Senin için çarpar mı biri?
Karanlık kış günü akşam üstü
Dost diye sokaklarda kendini ara,
Sevdalı kimsesiz sarhoşlar gibi
Sarıl gizlice ağaçlara.
Okur Takip Önerileri
Ne, biliyor musun gönül yorgunluğu?
Kendinden soğuyorsun.
Sözünden soğuyorsun.
Geçmişinden soğuyorsun.
İnandıklarından soğuyorsun.
Baktığın yüzlerden soğuyorsun.
İçine bile bakmıyorsun artık.
Dünya inandığın o yitik cennet değil.
Gönül yorgunluğu ne, biliyor musun?
Gökte yıldızın kalmıyor.
Gölgen bir yere sığmıyor.
İçindeki şarkı içinde boğuluyor.
Penceren sokağa bakmıyor.
Bütün sevgi sözleri kalbinde cezaya dönüyor. Kirpiklerin hiçbir güzellikle halkalanmıyor.
Baktığın bütün sular yeraltına çekiliyor.
Sevmek korkusu ayrılıktan çok önce acı veriyor."