Hep aynı ses, aynı şarkı
Aynı sağır gökyüzü
Dilsiz bir deniz
Kör bir düzen
Hep aynı kör döğüşü
Yalancı yüzler, aptalca bakışlar
O iki yüzlü selamlar
Hep aynı tempoda geçen manasız bir gün
Hep o değişmeyen puslu ikindi üstleri
Ve hep aynı yorgun, zoraki akşamlar
Şairler gibi sözcüklere tapıyoruz
bu dilsiz dünyada
anlam ve kelimelerin içinde bulunduğu koma
prova ediyor başka yüzyılların aynalarında
her kip kullanım hattında buruşuyor
aşk yoksa ölüm de yok
Murathan Mungan
Çünkü Umut;
Bazı insanların yaşamak için kendilerine sunduğu en iyi bahaneydi...
Dilsiz Şair
Zaten insan, hatalarından ya ders alırdı.
Ya da keyif...
Dilsiz Şair
Sakladım benim için beni bana,hatırlatır zor zamanda beni bana diye…
Ben mırıldanan adam,dilsiz odam sanki okyanusun ortasında ıssız adam..
youtu.be/Eo_nV-Yrg0s?si=...
He's a shakespeare
Bana sırt çevirdinse bir kusurum yüzünden
Anlatayım suçumun nedir aslı astarı;
Bana topalsın dersen aksak yürürüm hemen:
Savunmam üstlenirim yüklediğin suçları.
Sen sokmak istedin ya beni başka biçime:
Sevgilim senin bana vereceğin utancı
Ben katmerli yaparım; arzun doğdu içime
Tanışıklığı boğup oldum sana yabancı.
Hiç yürümem seninle; dilsiz gibi dururum
Canım gibi sevdiğim adını anmam artık
Serde küfürbazlık var; belki boş bulunurum
Ağzımdan kaçar diye şu eski tanışıklık.
Vuruşurum kendime karşı senin uğruna;
Nefret ettiğin kimse sevgi duymam ona.
Renklerim günden güne dağılıyor
kum ve çakıllar arasında
unutulmaya yüz tutmuş dilsiz şarkılarıma
eşlik edemiyordum artık
Yüreklerin burcuna kanatsız uçabilmenin
ve yeryüzündeki bütün kanatlıların kurtarıcısıydım
eşikleri aşındıran cümlelerimle kuşatıcıydım oysa
yalnız kendim için hiçbir şeydim
Herşey sessiz ve dilsiz. Bir kelam bile duyulmuyor. dumanı tepesine çıkıyor da sureti görünmüyor
Şah-ı merdanın dediği gibi (demediyse dahi) dilsiz mushafı insanlar konuşturuyor. Dünkü sidikliyi düşündüm biraz. Sağlıklı bir zihin, kutsal metinleri şeylere işaret etmek için kullanırken, ambale zihin metinler vasıtasıyla hakikati elinde tuttuğu zannına kapılıp şerikliğe soyunuyor. Bir diğer değişle, şeyleri kuşatmaya kalkışıyor. İşin kötüsü, tepki gösterip höt höt konuşmadığınız ya da tokadı basmadığınızda, iyi bir iş yaptığı zannıyla kart göstermeye devam ediyor. Çok değil bir yüzyıl evvelin ve daha öncesinin fukaha-fukara ilişkilerinin şiddetini düşündürüyor bu durum ister istemez. Mesela Yeşilçam'ın fakih, hoca, molla, kadı streotipleri karikatürize edilmişlerdiyse dahi, gökten zembille inmediler. "İrfan meclislerini işletmeye döndüren tarikat simsarı"ndan yalnızca bu çağda değil, ta İsmailiyye dailerinin Suriye ve Doğu Anadolu'da gezindiği zamanlarda da dem vurulmuş. Hikaye, bir çeşit eskimeyen yeni gibi.
Hişt hişt
Leylaklar açmış gördün mü
Dallardan bahar inmiş, duydun mu?
Karanlıklar içinde bir ışık
Mor mor leylaklar..
Su uyandı, sen uyanmadın aşk olsun
Salınıp çık, içine bahar dolsun
Ne bu dünya böyle kalacak,
ne geçmiş ziyan olacak
Açacak akşamlardan mor leylaklar
Gecelerden çiy düşmüş dallarına
Dile gelmiş o dilsiz sevdalar
Işığın var mı?
Yak biraz, aydınlansın gecemiz
Açayım deli gibi uyansın bu bahar
Hişt hişt hişt hişt
Hişt hişt hişt hişt
Herkes bir köşede tükeniyor.
Kimi katlanırken, kimi beklerken,
kimi ararken.
Günden güne eriyip gidiyoruz.
Taki bizden bir iz kalmayıncaya dek...
Dilsiz Şair
Yalnızlık
Yalnızlık kendimizi alıp kaçtığımız dilsiz bir attır; yelesi bakışlarımızda savrulur hep, nal sesleri duruşumuzda.
Bu yüzden uzaklar atların topuklarında zonklar, biz uzaklarda.
H.A.Toptaş
Yalnızlıklar