Sen körsün, ben de sağır ve dilsiz.
Dokunsuz o zaman ellerimiz birbirine, anlaşabilelim.
Sayfa 10Kitabı okudu
İnsan yaşamı bir düştür görüşü, bazılarınca böyle algılanmıştır, bu duygu beni de devamlı meşgul ediyor. İnsanın yaratıcı ve araştırıcı gücünü kapatan sınırlamalara bakınca; bütün edimlerin, zavallı varlığımızı uzatmaktan başka hiçbir işe yaramayan ihtiyaçlarımızı karşılamaya yönelik olduğunu görünce, sonra da araştırmanın belli noktalarından duyulan avuntunun sadece düşsel bir tevekkülden başka bir şey olmadığını, zira arasına sıkışıp kalınan duvarlar renkli biçimler ve ışıklı umutlarla çizilmekte - bütün bunlar, Wilhelm, beni dilsiz yapıyor. İçime kapanıp, bir dünya buluyorum!
Sessizlik Kulesi
Eskiden ölülerini gömmeyip, bir kulenin tepesine, açığa bırakan kavimler yaşardı bu topraklarda. Topluluğun rahipleri kuleye gizlenip, yırtıcı kuşların ölüleri nerden yemeye başladığını izlerdi.
Akbabaların ölüleri yediği kulenin adı: “Sessizlik Kulesi.”
Türkiye’yi koca bir “Sessizlik Kulesi” yaptık en sonunda…
Ölülerimizi zalimler yesin diye inşa ettiğimiz bir kule artık ülkemiz.
Saklanıp bir şeylerin arkasına, dilsiz rahipler gibi bakıyoruz ölülerimize.
Sayfa 20 - İletişim YayınlarıKitabı okuyor
Ama bana bir ses vermemiş olması ilginç doğrusu. O gece meşelerin altındaki sunakta karşılaşana kadar onunla konuşmamıştım. Sesimi nereden aldım acaba? Albunea tepelerinde esen rüzgarda çınlayan sesi, kendine ait olmayan bir dili dilsiz konuşan o sesi?
Sayfa 265Kitabı okudu
Bize cellatlık emrolunmadı. Belki emrolunan, bizden istenen, bu hayret verici nizâm içindeki yerimizi, varlığımızın hikmetini düşünmektir; dilsiz kainatla konuşmasını bilmektir, onu dile getirmektir.
Sayfa 97Kitabı okuyor
Dedem ölmemişti. Babam benden gençti henüz. "Dağlar dilsiz ustalardır ve suskun öğrenciler yetiştirirler" diyen Goethe'yi okumadan, bu iki insandan öğrendim kuyuların dilini.
Saklanıp bir şeylerin arkasına, dilsiz rahipler gibi bakıyoruz ölülerimize.
Memnuniyet
Benden zarar gelmez
Kovandaki arıya
Yuvasındaki kuşa;
Ben kendi halimde yaşarım
Şapkamın altında.
Sebepsiz gülüşüm caddelerde
Memnuniyetimden;
Ve bu çılgınlık delicesine
İçimden geliyor.
Dilsiz değilim susamam
Öyle ölüler gibi
Bu güzel dünya ortasında.
-Rüştü Onur-
DEVR-İ MENHUS
Bu çağ ki dili sükût ettirir
Dilsiz şeytana sukut ettirir
Arsıza, hırsıza kayık ettirir
Hak dilinden eser kalmaz elinde
Devir kalabalık olma devridir
Namert kucağında kuma devridir
Haram bakışlarda suna devridir
Ar izinden eser kalmaz serinde
İnsanın nefesi artık alkışla
Methiye, mersiye ya da zılgıtla
Sakın ha! hatan var deme yanlışla
Hatırından eser kalmaz yerinde
Tenkidi, tahlili saymadım bile
Dost bakışlar solar, döner dikene
Hayat bu böyledir, takma yine de
Çoğ dediğin söner kalmaz yerinde
Çoğunluk ziyanda, diyor Mevlamız
Çokların içinde olsan da yalnız
Dağıtma kimseye tılsımlı yaldız
Hak katında ecrin kalmaz seninde
Oktay FERİK
Sen gideli
Sağır-Dilsiz okulunda öğretmenim ben
Sayfa 22 - Pdf
Bir süt ırmağı akıyordu boynundan
Omuzlarında iki dolunay göllenmişti
Karnı altın güneşlerde buğday tarlaları
Göğüsleri bağ bozumlarından bir salkım şıra
Dünyanın bütün gülleri ağzında açıyordu
Çoban ateşleri, nar oyukları, yıldız böcekleri
Gövdemde sonsuzluğun dilsiz ayini
Tanrı kirpiklerinden yürüyordu canıma.
Gözsüze fısıldadım
Sağır sözüm işitmiş
Dilsiz çağırıp söyler
Dilimdeki sözümü
Sayfa 57
Çalışırken ney olursunuz, saatlerin fısıltısı müziğe dönüşür neyin yüreğinde. Tüm varlıklar uyum içinde bir ağızdan şarkı söylerken, dilsiz ve sessiz bir kamış olmayı isteyen çıkar mı aranızda? Size hep işin bir lanet ve çalışmanın talihsizlik olduğu söylendi.
Fakat ben size diyorum ki, çalışırken yeryüzünün en ırak düşünün; daha o düş doğarken sizin payınıza düşmüş parçasını gerçekleştiriyorsunuz…Ve çalışmayı sürdürmekle, aslında hayatı sevmiş oluyorsunuz…
Canim ülkem benim
Eskiden ölülerini gömmeyip ,bir kulenin tepesine ,açığa bırakan kavimler yaşardı bu topraklarda.
Topluluğun rahipleri kuleye gizlenip ,yırtıcı kuşların ölüleri nerden yemeye başladığını izlerdi.
Akbabaların ölüleri yediği kulenin adı "Sessizlik kulesi" .
Turkiye'yi de koca bir "Sessizlik kulesi" yaptık sonunda....
Ölülerimizi zalimler yesin diye inşaa ettiğimiz bir kule artık ülkemiz.
Saklanıp bir şeyleri arkasına, dilsiz rahipler gibi bakıyoruz ölülerimize.
Sayfa 20 - IletişimKitabı okuyor
“Saklanıp bir şeylerin arkasına, dilsiz rahipler gibi bakıyoruz ölülerimize.”