Zexm vekiriye çavên xwe stêrka gelawêj
Di rojên gewrindera serê bajarê silêmaniyê
Tofên jiyana şehîdan dixûyê li her derê
Xak tepisi ye bi hestên dilên serhildêr
Nêz bûye qulincên roja nû di Berbanga vejîna gelê min de
Govend e semawend e her çar pariyê warê min
Êdi dem hatiye
Diqelişe xaq mîna volqanekî bêsebir, bihêz û germ
Şîn dibe evînek li
Parî parî dilop dilop te paland
Li parsiyên me yên tazî te aland
Ji meydana kemalê bê kemalî
Te rûmet jê afirand, nema xalî
Te anî rehê Melayê Cizîrî
Li dû, te vejîn kir Elî Herîrî
Te kêfek da dilê Feqiyê Teyran
Ji te ra dinê hemû maye heyran
Piştê te çend sedsal dane me dûrdî
Bes dîsa, me berneda zarê Kurdî
Hêja û ezîzê li ber dilê me Mihemedê me dîsa bi pênûsê peykerên antîk û zindî afirandiye ,bi zimanekî hêsan , têgihiştî û bi taybetiya qelema xwe .
Xwedê cihê te bihuşt bike bab ...
Bi rastî ez naxwazim dûr û dirêj qala vê pirtûkê bikim ji ber ku , di her rûpelekê,di her ristekê û di her hevokekê de rihê min û bedena min dilerizî.
Min hertim xwe
Vê roja ku ji bo azadîya jinê girîng e, bi tekoşîna jinên karker û daxwazkirina mafên wekhevîya bi mêran û daxwaza mafê keda xwe pêkhatîye.
Di nava merivan de newekhevî, pêşî di nava mêr û jin de çêbûye! Her tiştê ku jinê afirandîye û berhimandîye, mêr bi xurtî bûye xwedî û lê asê bûye! Jinê terşê kovî kedî kirîye; lê piştre mêr bûye xwedîyê
Sofî Eliyê ji bersivê re amade: " Fermana pirtûkên pîroz e:' Ji bo xwediyê fermanan îtîadê bikin.' An ku serê xwe li ber fermanên wan biçemênin. Li hemberî wan serkeşî û serhildanê nekin. Disa ew gotina Yezdanê dilovan e. Piraniya merivan fasiq in. Di gelek gotinên xelefiyan, sultanan û şêxulîslaman de meriv dibine ku azadiya jinan hatiye berteng kirin . Jiyana me a lewnê nivkoçeriyê,bivê nevê ru daye jinê. Em ji fermanên dinê Îslamê dur ketine. Ji xwe ev bêrîvaniya jin û mêran kêleka hev kom dike jî fermana olî nîne. Di şerîetê Xwedê de şivan,berivanên xort û keçên nugihiştî, li ser berê di hev re runiştina wan gunehkarkirî ye.
Çi bêjim ji bo vê Pirtûka berxwedanê, raperînê bawerim wê kêm be.
Lê dîsa ezê ji pênûsa vî evareyî hinek tişt bêjim...
Pergala zilmê, pergala dagirkerîyê qet na qedê heya mirov hebe wê zilm hebe, wê Abdî axa, kel Hemze, Arîf Saîm Beg!, Murtaza dê hebin... Ev ketîye nasnameya mirovahîyê..
Lê himber van zaliman himber van dagirkeran, himber van
Ey Xudayê Ezîz!
Ez çi qasî li ber qedera te, tevî ez serhildan bikim jî tu dîsa nîşana min didî, rêya min dîsa tê rêya te nivîsandiye. Ez li ber qedera te rabûm, te min re derîyên nû vekir û dîsa hat/tê girtin. Tu derîyên nû vedikî û digirî...
Ez mereqan dikim ez ê serbikevim di vî tekoşîna me de? Lê bawerîya min zêde ye.
Zexm vekiriye çavên xwe stêrka gelawêj
Di rojên gewrindera serê bajarê silêmaniyê
Tofên jiyana şehîdan dixûyê li her derê
Xak tepisi ye bi hestên dilên serhildêr
Nêz bûye qulincên roja nû di Berbanga vejîna gelê min de
Govend e semawend e her çar pariyê warê min
Êdi dem hatiye
Diqelişe xaq mîna volqanekî bêsebir, bihêz û germ
Şîn dibe evînek li