11 yaşında olan ve daha bir kelime bile konuşamamış Melody’nin hikayesi. İsim manidar, zira Melody konuşamıyor ama müzikten anlıyor. Caz, klasik müzik seviyor saçma çocuk şarkıları ise onu çok sıkıyor hatta cinnet geçirtiyor. Beyin felci geçirmiş, konuşamıyor, yürüyemiyor ancak çok kıvrak bir zekası var.
Kitap oldukça akıcı bir dile sahip, anlaşılır. Hikaye bana nedense Sol Ayağım’ı hatırlattı. Orta okul seviyesine de okutulabilir hatta okutulmalı.
Engelli bireylere duyduğumuz ön yargıları yıkacak seviyede. Melody hiç konuşamıyor ama çok akıllı, sadece kendini diliyle anlatamıyor, bedensel engeli de var. Buna rağmen pes etmiyor, ailesi ve bakıcısı bayan V. nin de yardımıyla Medi Talker isminde bir cihaz alınıyor ve kaydedilen sesleri onun adına dillendiriyor. Melody bu şekilde bilgi yarışması takımına dahi seçiliyor. Burada hikaye kısmından çok bahsetmek istemiyorum ancak sonlara doğru Washington’a gidememe ve dışlanma duygusu ile Penny’nin ezilmesi ve suçluluk duygusu bana fazlasıyla geçti.
Kitabın her anında engelli bireylerle empati yapmanızı sağlayacak aktarımlar mevcut, tuvalet ihtiyacı, beslenmesi, sevindiğinde aynı zamanda tuhaf görünmemek için çaba sarfetmesi, arkadaşlarının ön yargısı, o ön yargının bir türlü yıkılmaması, başarılı olduğunda duyulan kıskançlık… Bu liste uzar gider. Herkes için akıcı ve öğretici bir okuma olacağı kesin. Keyifli okumalar.
