Kendimizi yaratılmış nesnelere bağımlı kıldığımız ve irademizi geçici amaçlara teslim ettiğimiz sürece hepimizi aynı kurt kemiriyor demektir.
Djuna Barnes
Bir nesneye ya da kişiye bağımlı kılınan insanlar engellendiklerini hissederken, asıl engelin insanın içinde olduğunu Djuna'dan iyi kimse bilemezdi.
Sayfa 17 - pdfKitabı okudu
Aşk da böyle, zamanı da alıp gittiğinde kendi ağırlığının anısını bırakıyor.
Sayfa 71 - SelKitabı okudu
“Hiçbir şeyin insanın istediği gibi olmadığını daha iyi bilmem gerekirdi, hayat bu yasaya dayanıyor.”
"Düşünmek hastalıktır."
Sayfa 164Kitabı okudu
"Sevgilim beni burada otururken bıraktı, geri geleceğini söyledi."
(Polis, "Tam yirmi yıldır burada oturuyor," demişti.)
"Ne zamandır burada oturup bekliyorsunuz?" diye sordu Djuna.
"Bilmem."
(...)
"Geri gelecek," dedi
Sayfa 76 - İthaki Yayınları, 1. Baskı: Kasım 2020
“İnsan aradığı şeyi bulduğunu asla anlamıyor.”
Babası firar ederek Djuna'nın özündeki bir hücreyi öldürmüş, acımasız bir dünyadaki bu ihanet, kızı hem bütün babalara düşman hem de hep babayı bekleyen birine dönüştürmüştü: Babasının, ona benzeyen erkekler kisvesinde, şiddet eylemini bir kez daha yinelemek üzere geri döneceği umudu, o ürkütücü beklenti hep sürmüştü.
Babanın bazı niteliklerini taşıyan, bir başka deyişle, güç sahibi herhangi bir erkek gördüğü an Djuna'nın benliği korkuyla dikiliyordu; aynı oyun ister istemez, yeniden sahnelenecekmiş gibi: Tahakküm etmek, sevmek ve terk etmek;
Sayfa 77 - İthaki Yayınları, 1. Baskı: Kasım 2020
“İnsan aradığı şeyi bulduğunu asla anlamıyor.“
Sayfa 133