Kitabı Yordam edebiyat cevirisiyle okudum. Öncelikle yayinciligin ön sözü her zaman icin bende guzel bir çerçeve birakiyor. Bu yayinciliga hayran kalıyorum ve cevirisi de son derece güzeldi.
Ve evet Gorki'ye gelecek olursam... Bunca zamandir okumayarak, Gorki'nin satirlarinda kaybolmayarak büyük bir eksiklik yaşamışım. Cok guzel ki bu eksikligi gec olmadan fark ettim. Okudugum ilk kitabı Cocuklugum oldu ve tüm eserlerini okumadan icimin rahat etmeyecegi de aşikâr. Bu otobiyografisinin kalan 2 kitabini da bitirerek o muhtesem Ana kitabina yolculuk yapmak istiyorum. Gorkiyi tanimadan onun satirlarini anlayabilmenin zor oldugu kanaatindeydim bu yuzden sectigim ilk kitabin kendi acimdan son derece dogru oldugunu düşünüyorum.
Çocukluğum kitabı ve aslında Gorki'nin o saf kalbi, toplumda kimseyi dislamadan herkese kucak açması ama herkesi kucaklayip kendi yalnizligina kendi kabuguna çekilmesi bende derin bir etki bıraktı.
Annesiz kalan her cocuk, yasi kac olursa olsun, -ki cocuk kelimesini daha yakışır buldum çünkü anneyi kaybeden her yurek bir miktar cocuktur benim gözümde- hayata el mahkum ayak uydurmaya çalışır. Birnevi hayata daha yeni acmistir gözlerini. Aleksey'in de, kendisiyle pek vakit gecirememis oldugu anneyi kaybettiginde dedigi gibi "ben de böylece hayata atıldım işte"
