Çocuklar ve hayvanlar.
Bu dünyayı sizin cehenneminiz ettik.
Bir kuru özür neye yarar.
Para, hırs, doyumsuzluk, nefret, zalimlik, vicdansizlik, insan olmanın utanciyla yaşıyorum.
"Kime sorsan, evinde bir odası eksik."
Doyumsuzluk insanoğlunun nefesiyle yaptığı en büyük savaştır. Elindekilerle mutlu olmayı öğren.
Özdemir Asaf
"Kirli bir tükeniş. Durmadan, boyuna gelen doyumsuzluk, azalarak çoğalan acılar. İnce olamayışlar. Katre katre güvensizlik. Artık içimle dışım beraberler, düşünemez oldular. Sonu yok ki Pina inan hep aynı yarım kalanlar. Fırlatıp atılan yaşamlar. Kırılıp dökülen yapraklar. Sonsuz gökyüzü altında. Vefayı kuşlar alıp gitmiş."
“İnsan yüreği bir sarkaç gibidir. İstediği noktaya ulaştığı anda tüm hızıyla tam tersi tarafa doğru kaymaya başlar." diyor Sait Faik. Bakın doyumsuzluk daha iyi anlatılamazdı. Neyi elde edersen, zihnin elde ettiğin şeyin tersine doğru evrilir. Ulaştığı her şeyin nankörüdür insan.
Filmler de anlatılırdı güzel mutlu iç içe geçen sonlar mutluluklar eksiklik var mesele bir iş bir para değil eksiklik var mutluluğumuzda bir doyumsuzluk var hayatınızda beraberlik yok bulmuşluk yok huzursuzluk var sol yanımda kendimdeki bir fazlalık çok umut çok hayal çok iyilik hali hep bana ek kederler yüklüyor tarihi belirsizlik yerlerden
Tüketim çağında yaşadığımız bir gerçek. Doyumsuzluk, yetersizlik çoğu bireyde hat safhada yaşanır hale geldi. Üstüne eklenen marka takıntısı da çabası. Rabb'imiz, nimetlerini kullarının üzerinde görmek ister fakat hayatlarının merkezine koymalarını istemez. Nimete karşılık, şükür ve kanaat bekler.
"Hâlık-ı Rahîm, nev-i beşere verdiği nimetlerin mukabilinde şükür istiyor. İsraf ise şükre zıttır, nimete karşı hasâretli bir istihfaftır. İktisat ise nimete karşı ticaretli bir ihtiramdır."
On Dokuzuncu Lem'a
Kirli bir tükeniş. Durmadan gelen doyumsuzluk. Azalarak çoğalan acılar. İnce olamayışlar. Katre katre güvensizlik. Yarım kalanlar.. Vefayı kuşlar alıp gitmiş, bitti.
Kirli bir tükeniş. Durmadan, boyuna gelen doyumsuzluk, Azalarak çoğalan acılar. İnce olamayışlar. Katre katre güvensizlik. Artık içimle dışım beraberler, düşünemez oldular. Sonu yok ki Pina inan hep aynı yarım kalanlar. Fırlatıp atılan yaşamlar. Kırılıp dökülen yapraklar. Sonsuz gökyüzü altında. Vefayı kuşlar alıp gitmiş.
-Gökhan Demir