“Ne yapıyorsunuz?”
“Şahinimi besliyorum.”
“Rüzgâra dönüşmeyi başaramazsam öleceğiz,” dedi delikanlı. “ o zaman şahini beslemek neye yarar?”
“Sen öleceksin,” diye yanıtladı Simyacı. “Ben rüzgâra dönüşmeyi biliyorum.”
Sayfa 164Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Oysaki varlığımızı, alın terimizi eşyalara harcamamalıydık. Bir gömlek, bir tişört, bir pantolon bir insanı daha güzel yapmaz. Konuşma şeklin, aklın mimiklerin, bakışın, gülüşün, kendine ve diğer insanlara hatta diğer bütün canlılara verdiğin değer ve saygı seni güzel kılar. Daha fazla eşya satın almak yerine anılar biriktirmeli. Daha fazla şeye sahip olmak yerine yaşamayı tercih etmeli. En büyük zenginlik sahip olduğumuz anılar ve tecrübelerde. Bunları parayla satın alamazsınız.
Sayfa 229Kitabı okudu
Toprakla uğraşan insanlar beni seviyordu ama binalarda çalışan insanlarla enerjim tutmuyordu. Çünkü toprak ruhu beslerken, beton ruhu emiyordu.
Sayfa 212Kitabı okudu
Üstünde incecik pilili, koyu mor bir elbise vardı. Eteğinin boyu dizinin birkaç santim üstündeydi ve ben bir an için fahişe elbisesi olduğunu düşündüm, ta ki Laura onu Paris’teyken babasının aldığını söyleyene dek. İnsanın babasından gelen bir hediye edepsiz olamazdı. Babasının verdiği hediye bana kadının fahişe olmadığının kati göstergesi gibi gelirdi. Bu uyumsuzlukla -sevilen kız evlada verilmiş fahişe elbisesi gibi bir elbise- yemek bitip tabaklar kaldırılana dek epeyce mücadele ettim.
Sayfa 261Kitabı okudu
Nine tam bir doğal afetti; sabırsız, saldırgan, kendinden emin. Ona bakmak, bir adım geri kaçmak demekti.
Sayfa 6Kitabı okudu