Küçükler dünyasına yapacağımız seyahate, bildiğimiz fizik yasalarının uygulandığı ve çıplak gözle görebileceğimiz nesnelerle başlayalım.Büyükçe bir kağıt parçası alın ve katlayarak bir uçak yapın. Kağıdı iki eşit parçaya bölerek iki eşit uçak yapmayı da düşünebilirsiniz.Hatta kağıdı biraz daha küçük parçalara ayırıp daha da küçük uçaklar
Sen yokken çok soğuk olsada, ısınmak için düşlerimdeki sen yetiyor yalnızlığımda yanlız hissettirmemeye yetiyor düşünmem, anılar var güzel anılar düşününce ritmi değiştiren yüzündeki tebessüme sebep olan çok güzel anılar var ben onları düşündükçe yanımdaymışsın gibi oluyor zaten yanımdayken özlemek yerine diğer duygulara yer vermek daha Kazançlı böyle bi durum da :D
TM
Bazen koskoca boşluk gibi geliyor . İnsan, yaptıkları, yapacakları... Kaç odan olursa olsun ancak birinde yatacaksın ve sonunda toprakta , kaç kıyafet olursa olsun ancak bir tanesi giyilir ve sonunda kefen, ne kadar yersen ye duyduğun kadardır yiyebileceğin. Kalanı durur . O zaman bu ne ?
Giyebileceğimden çok giyecek ve yiyebileceğimden çok yiyecek felsefesi .
İstediğin kadar güçlen ya sonrası?
Diyorum ya bazen çok düşünüyorum. Düşündükçe umutsuzluğa kapılıyorum .
Spinoza ve aşkın diyalektiği
Psikanalist Jacques Lacan Seminer'inin IV No'lu kitabında "aşkın yüce anından" bahsetmişti (le moment sublime de l'amour). Bu yüce an "aşkın iade edildiği" andır... Sevgi her zaman karşılığını aynıyla bekleyen bir duygu olarak görünür burada... Bir karşılıklılık beklentisi --ve çok basitleştirirsek, birini
Ölü Toprağı...
Tam da uzun cümleler kurup düşüncelerin, hayallerin arasında kaybolasım var. Zira günler günleri kovalarken hep aynı kısır döngüde dönüp duruyor, anlamsızca şu dünya denen tımarhanede yuvarlanıp gittiğimiz gerçeğini görüp içim daralıyor. Ve düşünmeden edemiyorum acaba bu yuvarlanıp gidişimiz hangi şekilde son bulacak.
+Sana diyorum bu kadar düşünme. Düşündükçe kuruyor kurdukça daha kötü oluyorsun. Bir şeyler yap artık kendi adına miskin miskin yerinde sayıp duracağına yahut nasıl öleceğini düşünmek yerine git bir yerden başla. Sadece başla devamı gelecektir sen üstünde durdukça.
-Sanırım haklısın. Ben üzerimden ölü toprağını atmadıkça bu kısır döngü böyle sürüp gidecek.
SON
Durup düşündükçe seni
Bir bıçak yarası
Gecenin bir yarısı
Gözümün önünde gözlerinin karası
Daha yaşanmadı bile yarısı
Ben sende bıraktım hangi yarımı