Hayat öyle bir yerdi ki kendimizi güzel hissetmek için çirkinlere, iyi hissetmek için kötülere, erdemli hissetmek için ahlaksızlara ihtiyacımız vardı. Şubedekiler, benim hırsız olma ihtimalimi değil, kendilerinin dürüst olma ihtimalini sevinçle karşılıyorlardı.
Sayfa 174