Bazen, bazen düşünce yolundayken sarmaşıklar sarar her bir yanımı. Bazen derin yarıklar yutacakmışçasına bakar bana. Haritam zaten kayıptır. Çılgınlar gibi bir harita aramaktayımdır. Yol, yordam. Duracak bir yerim olmalıdır veya. Ama nerede duracağımı, durmam gerektiğini bilemem. Doğru bildiklerim yanlışlanır kesin şekilde ertesi gününde bazen. İzler karışır, izlerini izlediklerim bozulur.
İşte, "eve" dönmeye çalışırken başıma neler gelir neler... Yolda düşerim. Fakat önemli olan kalkabilmektir her zaman. Çünkü ancak o şekilde seyahatim sürebilir. Yoksa, gelen geçene yol olmak, amiyane tabiriyle paspas olmaktır yazgım. Yolculuğum kendimedir. Ona kimliğimle kişiliğimin çatışmasıyla varabilirim ancak.
Ve bu kitap, yani 
Düşünce Düşlenir, bana yoldaş oldu. Üslubunun samimiliğinden mi bahsetsem, yoksa perspektifin genişliğinden mi, bilemiyorum. Düşünce yolcuğuna koyulmuş, koyulacak her Hz. İnsan'a tavsiye ediyorum.
Buraya, kendimizi bulmaya gelmedik de niçin geldik?