Az önce, kitabın son sayfasını kapattım. Fakat içimde hala bitmeyen birşeyler olduğunu hissediyorum. Oğuz Atay her kitabıyla bende çok daha derin izler bırakıyor. İnceleme yapmak kesinlikle haddime değil, fakat ufak bir iki lakırdı etmek isterim. Öncelikle kitabı okumayı düşünen arkadaşlar kesinlikle önsözü okumasın. Oğuz Atay ilk kitabı Tutunamayanlar'daki Selim karakterinin içve dış hesaplaşmasını, bir yere ait olamama hissini ve düşünsel bunalımını Hikmet Benol karakteriyle devam ettiriyor. Çoğu eleştirmen bunu yazarın kendini tekrar etmesi gibi görebilir fakat ben buna katılmıyorum. Çünkü yazarın bu kitabı yazdığı dönemdeki ruh hali, aslında Tutunamayanlar ve Tehlikeli Oyunlar kitaplarındaki karakterlerin haleti ruhiyesiyle çok benzer. Eşinden boşanmış, yaşadığı ilişkilerde mutlu olmayı başaramamış, çok derin ama bir o kadar da yalnız kalmış bir yazar Oğuz Atay. Bunu da eserlerine çokça yansıtmasını çok doğal buluyorum. Herkese şiddetle tavsiye ETMİYORUM.. Çünkü bu kitabı sadece okumak yetmiyor, gerçekten idrak edebilecek ve tam manasıyla sindirebilecekseniz okuyunuz.