Ağlama ben ağlarım
Ağlamak,
bir yağmur damlası gibi
gözyaşlarının serinliğiyle
yüreğin kıpırtısı arasında
bir sessizliğin derinliğinde.
Ağlamak,
bir nehir gibi akıp gitmek
İçim durgun; bir çalkantı, bir korku ya da bir sevgi yok, hiçbir duygu kıpırtısı yok, kocaman bir boşluk içim, o boşluğu da küskünlük, kırgınlık ve hüzün dolduruyor ancak, zaman zaman çok fazla yaşamayacakmışım gibi bir duyguya kapılıyorum, benim gibi sağlıklı bir insanın kendini neden ölüme bu kadar yakın hissettiğini anlayamıyorum, belki de gizliden gizliye ölümü özlüyorum, ölüm korkularım da yok artık, ölümden de korkmuyorum, bütün duygularım gibi korkularım da yoruldu, onlar da beni terk etti.
Yalnızlığın Özel Tarihi, Ahmet Altan
Biraz Yağmur Kimseyi İncitmez
Kapıdan içeri girdiğinde onaltı yaşındaydı . Kapıdan içeri girdiğinde ikindi rüzgarı dalları eğmeye başlamıştı. Bulutlar Bağdat Caddesi kalabalığı üzerinde geziniyor, bir yağmur ha yağdı ha yağacak, sahneye çıkmak için sırasını bekliyordu. Kapıdan içeriye girdiğinde kafamda bir sürü şarkı birbirine karışıyordu: Van
Ve Maalesef Yine Sen
Bilirim gözlerinin ışıltısını...
Gökyüzüne bakarken iç çekmenden tanırım nefesini.
Soluğunun hırıltısı, otobüs beklerken içtiğin sigaradan...
Yorgunluğundan haberdarım, rahmetli kedin aklına gelir gider arada...
Saçlarını bilirim, sürekli oynamandan şekil almayan saçlarını...
Kirpiklerini bilirim, bir bana ıslanmayan o kirpiklerini...
Duygularını bilirim.
Benim için, okyanusları döksem toprağında yeşil açmayacak duygularını...
Bilirim.
Güzeller Güzeli Venüs…
Umarım sana uzun zamandır mektup yazmamak gibi kabaca hareketimi anlayışla karşılarsın. Zor zamanlardan geçiyorum. Karanlığın ve yalnızlığın soğuk zincirleri ruhumu boğarken zihnimi dağıttığım şu nadir ânı kullanarak sana bu mektubu yazma şansına erişmiş bulunmaktayım. Biliyorum, edebi yeteneğimin zayıf olmasının yanı sıra
EN ESKI YAZILARIM 2.
Korku. Kor dediğin ateşin alevli közü.
Ku… dediğin belki kul belki kuş belki kum.
Korda yanan kul,
Kordan kaçıp uzaklara uçan kuş,