e
@ebrarfilan
ağlayan bir melez ben.
mütemadiyen öğrenci
83 okur puanı
Nisan 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
...ve sebebi nedir bilinmez ama insan nadiren de olsa eve geldiğinde zile basmak istiyordu.
Ev bir değirmendir; ruhlarımızı doğumdan ölüme öğütür.
Sayfa 38Kitabı okudu
Her şeyi tek başına halletmeye dünden razı biri olarak, "Ben hallederim, merak etme" cümlesini duymanın insana nasil büyük bir ferahlık verdiğini ilk kez sayende öğrenmiştim.
Sayfa 32Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Büyümek bize yaramamıştı. Birden hüzünlü insanlar oluvermiştik; ailemizin ve kasabamızın öteki insanlarına benzemiştik kısacası.
Endişelenmeye gerek yok.
Ben bir taşım, bu da benim yuvarlanışım.
Her taş nasıl yuvarlanıyorsa öyle işte...
Zaten bir portakalın doğusu batısı olduğuna inananlardan değilim - dolayısıyla dünyanın da ...
Arkadaşlık, karşıdakinin gıdım gıdım acılar çekmesine, uzun uzun sıkılmasına, arada bir başarı kazanmasına tanık olmaktı. Bir insanın en kötü anlarında yanında olma ayrıcalığından şeref duymak ve karşılığında kendi kötü gününde onun yanında olmasını beklemekti.
Sayfa 265Kitabı okudu
Hiçbir iz bırakmadan süzülerek geçen, adeta uzayda hiç yer kaplamayan biri olmak istiyordu.
Sayfa 223Kitabı okudu
Geçmiş ve gelecek arasındaki bir anı dolduracak ufacık ve önemsiz bir kum taneciğiydim.
gardiyancılık
Kendi gerçek kişiliğimizi saklayarak yüksek bir bedel öderiz. Ölüm gibi, büyük bir kayıptır bu. İçtenlik, zevk, güven ve yakınlık hepsi kaybolur ve kapanık, korunaklı bir kabuk kalır. Kişi sahte bir kendilik oluşturur. Bu sahte kendilik daha serttir ve daha zor yara alır. Ancak dış kabuk ne kadar sert olursa olsun, derinlerde bir yerde, kişinin gerçek kendiliğini kaybetmenin acısı vardır.
Sayfa 285Kitabı okudu
Bazen ellerimi kaldırıp durdurmak istiyordum. Ama neyi durdurmak? Belki de büyümeyi.
bir salgın olarak yalnızlık
İnsanlar genelde yalnızlardan uzak durmaya çalışıyor, yalnız olmalarının bir nedeni olduğunu düşünüyor, yalnızların birlikte yaşaması zor insanlar olduklarına karar veriyorlar ya da daha da kötüsünü akıllarına getiriyorlar: Belki de bu yalnız insanlarlar kuduz olmuşlardır.
Tek başımayım, bundan şikayet edecek değilim, kendimle baş başayım. Kendimle hiç baş başa kalamayabilirdim, işte o zaman sonsuzlukta kaybolmuş olurdum.
Bir acı sonuna kadar yaşanmadıkça geçmez.
... bense, artık bir başkasının hikayesi olan geçmişimi hala yaşamakta olduğumu hissediyordum.