Kısa zamanda çok şey yaşandı ve bitti. Uğurlarına kurulan cümleler tükenmeden gözlük yere düştü. Savruldu, parçalandı. Sonbahar yaklaşırken küçük bir kızın iç çekişine, bir aracın siren sesine saklandı boğaz acıtan çığlıklar. Umudu arayan kalpler, sevgi ve arkadaşlık bağlarını tutan incecik iplere sardı titrek parmaklarını.
Gözlüğün camları kırılırken nice kalpler de kırıldı beraberinde. Ateş düştü. Yaktı, kavurdu. Buhar oldu, havaya karıştı. Sonra herkes ateşi soludu. Bazen ciğerler yandı, bazen soğuk bedenler ısındı.
Kaybedişin boğazları düğüm düğüm ettiği bir gün, rüzgar saç telleri ile dans ederken sarıldılar birbirlerine.
Sonra bir gün seçtiler kendilerine. Onlar, sevilmeyeni sevdiler. O güne ise Lacivert Pazartesi dediler.
